In het nieuwe museum Louvre Lens (vlakbij Lille) word je vanaf de oudheid meegenomen en ook weer teruggeworpen in de tijd. Een tablet van klei waarop lang geleden een moeder haar zoon geschreven heeft. Nu maakt een moeder er met
Dag, nacht, dag en nacht…de tijd glijdt
Kijkje in de keuken
Kneden, dat wordt altijd gezegd, hoort bij fysiotherapie. Ik heb het van mijn moeder geleerd met het maken van appeltaart. Niet meteen in dat ei graaien, maar met één hand van buiten naar binnen behoedzaam de ingrediënten door elkaar mengen.
‘Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.’
Het is een bijzonder fenomeen dat er soms – totaal uit het oorspronkelijke verband getrokken – losse, meestal klassieke zinnen zich bij me melden: ‘Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.’ De aanleiding van deze regel uit Zwerversliefde van A.
Warm
Heerlijk dit warme weer! Alles in de vertraging. Je lijf zwelt wat op en je hebt ‘warm vel’. Dit is een bijzonder gevoel. Doorgaans maar kort aanwezig hier. Het is een beschermend laagje, een gevoel van omhulling, een onzichtbaar hemd.
‘t Was een dag van groote hette, En de lucht was drukkend zwaar
Die zin hierboven komt uit ‘Een vers dat als een nachtkaars uitgaat’ van E. Laurillard. Dat vers begint zo: In een diligence zaten Negen menschen bij elkaar; ‘t was een dag van groote hette, En de lucht was drukkend zwaar.
