Vandaag gebruik ik een schoenlepel bij het aantrekken van mijn schoenen. De kleine man kijkt toe en vraagt: ’Wat is dat?’ Ik flap er spontaan uit: ’Dit is een glijbaan voor mijn voet!’

Waarom hebben we het over een schoenlepel? Echte Groningers noemen het een haklepel. Ergens iets uitscheppen dát doe je met een lepel, maar je voet moet ín je schoen.

Schuhlöffel (Duits), skuonhoarn (Fries), shoehorn (Engels), calzascarpe (Spaans), chausse-pied (Frans). Lepel, hoorn, karper beschrijven de vorm van het instrument. Het Franse werkwoord ‘chausser’ betekent aandoen. Dat komt misschien het dichtste bij wat je doet, maar een glijbaan voor je voet is wel een mooi alternatief!

Terug naar het begin is de naam vaneen jaarlijks terugkerend festival in het noordoosten van Groningen. Het vindt plaats in en om eeuwenoude kerkjes in het gebied, grote kerken, zoals in Appingedam en kleine kerkjes op wierden in het omliggende land. Je fietst van optreden naar optreden.

Dit weekend was het weer zover. Met de trein naar Delfzijl, fiets mee. Over de dijk een stuk langs de kust tussen de schapen en lammeren door met een wijds uitzicht op het land en naar zee. Stralende zon, eerst geen wind, daarna wind mee. Later door de weilanden van het ene pittoreske plaatsje naar het andere met prachtige kleine voorstellingen in de kerkjes.

Tenslotte een ommetje door het dorp Krewerd, met een bewoner van het wierdedorp. Veel aardbevingsproblemen, maar toch blijft hij enthousiast vertellen over de schoonheid van zijn woonomgeving!

Wachten op het hoofdstation met een kopje koffie, nee een bekertje koffie moet het zijn. Mijn blik dwaalt wat rond en mijn oog valt op mooie ornamenten in de zijgevel van het oude gebouw uit 1896.

Het hoofdstation Groningen wordt uitgebreid en gemoderniseerd. Bepaalde oude onderdelen worden bewaard, zoals het seinhuis.

Er zijn vast meer van die mooie ornamenten zoals de Restaurateur en de Opzighter op andere plekken van het oude gebouw. De volgende keer geen koffie maar een rondje om het station om te zien of er nog meer beroepen vereeuwigd zijn…

In het blog van 20 juni 2010 vroeg ik me af hoeveel mensen naar boven kijken om te zien hoe Hermes bovenop de Korenbeurs het reilen en zeilen op de Vismarkt in de gaten houdt. Hermes, de god van dieven, handelaars en bovendien de boodschapper van de goden. 

Afgelopen vrijdag liep ik over de Vismarkt. Geen marktkramen op de gebruikelijke plekken: er is Mei-kermis in Groningen. Onwillekeurig kijk ik toch naar boven, nu door het reuzenrad heen….maar waar is Hermes gebleven??

Kennelijk heb ik lange tijd niet naar boven gekeken. Een kleine zoektocht op internet geeft helderheid: Het zinken beeld van Hermes is in restauratie…

Mijn nieuwe elektrische tandenborstel geeft met een hapermoment aan dat het volgende kwadrant gepoetst moet worden. Hij heeft ook een lichtje met een cirkel. Het duurt twee minuten voordat die cirkel volledig rond oplicht. 

Poets je precies twee minuten dan volgt er een lachende smiley en doe je het korter dan grijnst een boze smiley je toe. 

Gevoelsmatig duren die 2 minuten soms kort en soms komt er maar geen eind aan die poetsminuten. Wanneer tijdens het poetsen mijn gedachten alle kanten op gaan, zijn die minuten zo voorbij en is het bijna jammer om te stoppen. Het vierde hapermoment houdt me bij de les: het is tijd voor wat anders!