In de trein schuin tegenover me zat een keurige oude heer.
Hij had gepoetste schoenen, een licht colbertje, een stropdas. Hij had een Panamahoed op, daaronder een bril met een donkergerand montuur, een grijs snorretje. Hij droeg een zegelring, hij had een wandelstok en een koffertje.
Waar kende ik dit voorkomen van? Deze man heb ik eerder gezien. Ineens wist ik het: Gustav von Aschenbach. De schrijver gespeeld door Dick Bogarde in de film Death in Venice. (naar de novelle Der Tod in Venedig van Thomas Mann)
Geen categorie |
De trein staat er al. Ik zoek een plekje bij het raam en kijk wat dromerig naar buiten. Mijn oog valt op een wiel.
Dat wiel heeft een kabel naar beneden waaraan een betonnen gewicht hangt. Het oogt een beetje primitief in deze tijd met veel elektronica.
Nadat we vertrokken zijn, passeren meer van die wielen met een gewicht. Zit ons spoorwegnet echt zo houtje-touwtje in elkaar?
Geen categorie |
In een van de zalen van het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen hangt pal naast de Boerenbruiloft van Brueghel één schilderijtje opvallend scheef boven een keurig recht hangend paneeltje. Je hebt de neiging om het even te corrigeren, maar dat geeft ongetwijfeld gedoe met het alarm.
Het zijn twee kleine kroegtaferelen, uit de 16e en 17e eeuw. Op het onderste schilderij probeert iemand op zijn kop op een stoel te staan. Op het bovenste schilderijtje valt een dronkeman achterover op de grond, met zijn volle gewicht in de rechter onderhoek. In zijn val neemt hij kennelijk het hele schilderij mee waardoor het scheef is komen te hangen…
Bij navraag blijkt het schilderij inderdaad bewust scheef te zijn gehangen. Om de mensen beter te laten kijken…
Geen categorie |
De kleine man vroeg:’ Is het nu al straks?’ Hoe leg je dat uit? Over een verjaardag of overmorgen kan je nog zeggen dat het twee nachtjes slapen is, maar straks is een lastig begrip. Straks kan een kwartiertje zijn, maar ook een paar uur.
Is het begrip ‘straks’ een abstractie of is het een dooddoener zoals ‘nu even niet’. Is later hetzelfde als straks?
Maar ‘Later als je groot bent…’ dat leek me vroeger geweldig. Zoiets van dán mag je zomaar alles doen wat je wilt, zónder beperkingen. Helaas, ik ben nog steeds niet groot genoeg…
Geen categorie |
Vandaag een lunchconcert in de Martinikerk, op het beroemde Schnitgerorgel.
Het is verrassend hoeveel nuances dat instrument heeft en hoe het de ruimte van de kerk helemaal vult. Af en toe lijkt het geluid zelfs op te stijgen tot de nok van het dak.
Ragfijne én volumineuze klanken, maar hoe luid het ook is, het doet nooit pijn aan je oren.
Geen categorie |
