Een helder denkende oude dame zei me 20 jaar geleden: ‘Kind, we leven in de tijd van de knopjes! Je hoeft eigenlijk niets anders te doen dan te weten waarvoor een knopje dient en dan druk je erop om te wassen of om koffie te zetten en met de toetsen van de afstandsbediening zet je de televisie aan en zo is er nog heel veel meer. Reuze gemakkelijk allemaal!’ Ze leerde nog om op een computer brieven te schrijven en ze zonder postzegel te versturen.
Drukken op een knopje verdween, er kwam een touchscreen. Ook mijn gasstel heeft zo’n plek waar je een vinger op moet leggen zodat het warmhoudplaatje aan gaat. In eerste instantie probeerde ik het met even hard drukken, maar daar reageert een glasplaat niet op… aan de duur van het vingercontact moet je wennen.
Inmiddels zit er een stem in de tablets en heeft mijn nieuwe koffieapparaat weer een rijtje ouderwetse toetsen, die echt ingedrukt moeten worden. Ook bij de wasmachine moet ik nadrukkelijk drukken op de knoppen. Ik vraag me af of dit een stap terug is of juist een teken dat enige spieractie toch prettiger is. Ik heb boven op zolder nog de mechanische schrijfmachine, die ik van mijn Oma kreeg toen ik op mijn 17e het vaardigheidsdiploma typen behaalde. Het is leuk om hem tevoorschijn te halen en een verhaaltje nog eens écht te tikken…foutloos in één keer net als toen!
Geen categorie |
‘Jij houdt van lekkere dingen! Proef eens…’ Een glas met een blauwgroene vloeistof staat voor mijn neus. Het is geen sirop de menthe, dat is groener groen. Maar wat is het dan wel? Ruiken en proeven… Ik herken de geur: lievevrouwebedstroo. Waldmeister Getränkesirup staat er op het flesje.
Ik doe mee met een workshop bewegen. Aan de deelnemers wordt gevraagd om in een kring te gaan staan, handen vast, ogen dicht en zo je lijf te ervaren. Hoe voelen de handen van de mensen naast je, hoe stabiel sta je op je benen, trekt het ergens in je, waar zit je adem of heb je andere fysieke sensaties? De bedoeling is dat je gaat waarnemen hoe je in je verpakking past. Ook een soort proeven, zeker als op het eind van de sessie hetzelfde nog een keer gevraagd wordt om mogelijke verschillen te registreren. Handen los, een stap achteruit en ogen langzaam openen…
Het richten van je aandacht op één speciaal onderwerp kan best lastig zijn, maar het is altijd leuk wanneer het lukt, zoals met die groene limonade.
observaties |
Aan brute of domme kracht heb je niets. De stier als toonbeeld van kracht is prachtig, maar driftmatig gebruik van kracht is verwoestend. Een machtspel tussen kracht en angst (tarten van de dood) zoals bij het stierengevecht, dat willen we niet meer zien wanneer je door hebt dat het vooral de sensatie en uiterlijk vertoon is, wat je meesleurt in een adembenemende spanning.
Kracht in samenhang met coördinatie en mobiliteit, uit zich in een ademend spel van souplesse van een lichaam of lichamen. Het is bewegen met gratie, stromend als water, luchtig als de wind door de bomen, het ruisende ritme…allemaal omschrijvingen van waar we naar streven en het af en toe misschien ook zelf ervaren. Een bewegend evenwicht, wat steeds weer opnieuw een fysieke én mentale inspanning is, wat zich na veel oefening deels bewust en deels onbewust voltrekt. Moderne dans, zenmeesters, maar ook de gratie van een jongen op een skateboard laten zien dat het kan!
n.b. let eens op de lijnvoering van Picasso: het is één doorgaande lijn waarmee hij dit tafereel weergeeft. Het drama van het paard en de blik van de stier, die – in mijn ogen dan – laat zien dat het zijn instinct is die het paard onderste boven geworpen heeft…
observaties |
Kinderen onthouden specifieke dingen op vaste plekken ergens in een bekend huis. Vaak zie je ze ook rondkijken en vragen ze naar het een of ander dat gemist wordt. Die vastigheid geeft kennelijk een gevoel van zekerheid en vertrouwen. Zelf herinner ik me de bijzondere kleur groen van het behang en de ruggen van bepaalde boeken bij mijn Oma: Madame Curie/ Eve Curie (een blauwe rug met glanzende zilveren letters), Portugal (gele ondergrond met donkere letters) en ‘Kinderjaren Maxim Gorki’.
Dat laatste boek is onlangs opnieuw uitgegeven, opgenomen in een trilogie. Nieuwsgierig naar wat mijn Oma destijds gelezen heeft, ben ik erin begonnen. Mijn beroepsdeformatie gaat ver want ik ben verrast om te lezen dat iemand uitlegt aan een jongen – die zich met vechten in zijn wereld moet handhaven – dat de kracht die ertoe doet, schuilt in de snelheid van de bewegingen. Het gaat erom de dingen goed aan te pakken, maar het is erg moeilijk om de juiste aanpak te vinden.
De jongen had het besef dat er iets geheimzinnigs aan hem verteld werd wat hij nog niet begreep. Dit kom ik regelmatig tegen. Met alleen domme kracht red je het niet. Daarover volgende week meer.
Geen categorie |
De elektrische fiets of e-bike… er komen er steeds meer. Worden we lui? Het is handig als je een grotere afstand in de buitenlucht wilt overbruggen. Het is ook prettig wanneer je boodschappen doet en zware fietstassen hebt.
Gevaarlijk? Veel weggebruikers zijn nog niet gewend aan het beeld dat fietsen op een e-bike er gemakkelijk uit kan zien en dat daarom de snelheid onderschat wordt. Iets anders is dat je in de stad niet te snel moet fietsen omdat onze steden steeds meer op Napels gaan lijken. Napels? Ja, de stad van waaruit ik ooit een kaart kreeg met de tekst: ‘Hier helpen oude dametjes ons oversteken!’
De altijdwindmee-fiets heeft voordelen, net als de traditionele fiets. De ene keer wil je graag je spieren laten werken en de andere keer wil je dat wat minder. Fijn om de keuze te kunnen hebben of je de wind mee of tegen wilt. Vroeger door weer en wind naar school op de fiets had ik die keuze niet…
observaties |
