We worden bestookt met mededelingen over privacy, de AVG. Ik ontkom er niet aan:’Wat eten we vandaag?  Een AVG-tje?’* Zo helder als dat is, zo duizelt het veel mensen wat allemaal wel en wat niet de bedoeling is van deze nieuwe Europese wet. 

Er zijn mensen die zich voor dit blog aangemeld hebben om een melding te ontvangen bij een nieuw stukje. Meer dan dat gebeurt er niet met die aanmelding en dat is het dan. De praktijk functioneert nog in oude stijl: geen elektronisch patiëntendossier en alle contacten verder in overleg. Geen camera’s. Dossiers  achter slot opgeborgen. 

Twee vette stadsduiven vliegen hier sinds een paar dagen rond en zitten te koeren op de daken. Het is mei en in mei leggen alle vogels een ei… Zouden ze hier in de buurt een plek zoeken voor een nest? Vroeger waren duiven belangrijk voor het overbrengen van boodschappen en berichten. Ik jaag ze weg… leve de AVG!

*aardappelen, vlees en groente.

In het Rijksmuseum zien Rembrandt’s portretten van Marten en Oopjen er fris en stralend uit. Rondom dit kostbare echtpaar hangt nu een hele verzameling portretten ten voeten uit. De naamgeving van deze expositie is terecht: High Society!

Het valt op hoe flamboyant mannen gekleed zijn: maillots, pofbroeken, goudkleurige en ook andere glanzende zijden stoffen, kant en nog veel meer. Ook de dames hebben veel om het lijf wat gezien mag worden. Opvallend is die ene man, die zich als een naakte Hercules (wel met kuise bedekking van het kruis) laat schilderen. In vroeger tijden waren honden en hondjes ook al geliefd, gezien het feit dat ze hier en daar erbij staan op het levende portret.

Mode is aan tijd onderhevig, dat is wel duidelijk. De pose waarin men zich laat afbeelden is er minder gevoelig voor…

Vlak voor vertrek kijk ik gedachteloos naar de routinehandelingen van de stewardessen. De laatste handbagage wordt in de vakken gestouwd, kleppen worden gesloten. Vóór het opstijgen wordt nog gecontroleerd of alles wel goed dicht zit. Later wordt er nadrukkelijk gemeld dat bij het openen van de kleppen, bagage uit de bagageruimte kan vallen, dus wees voorzichtig en let op!

Dat routineuze gebaar van een arm omhoog om een klep open en dicht te doen, heb ik opgeslagen zonder het te beseffen. Tot ik thuis in de keuken hetzelfde gebaar maak om eerst het ene keukenkastje boven het aanrecht te openen en dan het andere om ze daarna weer dicht te doen. Als er al iets uit zou vallen dan is dat niet spontaan, maar door onoplettendheid hoe ik iets erin zet of eruit haal. 

Maar zover komt het niet, ik hoor die stem: ‘Wij maken u erop attent dat wanneer u de bagageruimte opent…’

Het badritueel in een badhuis in Hongarije is anders dan in Nederland. Behalve dat je er kunt zwemmen, zijn er baden met verschillende temperaturen (tussen 28 en 42 graden) waarin je een tijdje verblijft vanwege de heilzame werking van mineralen. Tussendoor laat je je lijf even schrikken in het koude dompelbad.

Het Rudas Bad in Boedapest ademt een sfeer van de oude Romeinen vermengd met het Oriëntaalse. Het oudste deel van dit badhuis stamt uit de Ottomaanse tijd (16e eeuw). Het is een achthoekig bad onder een koepel met vier baden er omheen. Onder een gebogen doorgang kom je bij het stoombad, het koude dompelbad en koude douches. Niet alleen in het grote bad van 36 graden keuvelen en babbelen kleine groepjes mensen. Al deze baden zijn ontmoetingsplaatsen. Het is spaarzaam verlicht, het geurt en er is damp.

Een ander beroemd badhuis is St.Gellért. De sfeer is van later datum. De Jugendstil versieringen doen me denken aan oude zwembaden, zoals destijds het Stoops’s bad in Overveen, O.Z.E.B.I. in Utrecht en in Groningen het Noorderbad en Helperbad. Alleen het laatste bad is nog in gebruik als zwembad. Zie ook  het blog van 13 augustus 2013 over de transformatie van de zwem- en badinrichting in Roubaix .

Na afloop van het Hongaarse badritueel voelt je huid bijzonder zacht aan, je badpak heeft een metalige geur, je bent wat rozig, bovendien voel je je uiterst tevreden…