Al een tijd wordt er overal in Groningen aan de weg gewerkt. Deels vanwege de nieuw  aan te leggen zuidelijke ringweg, dat is bekend. Dat hier de stoep open gebroken wordt en daarna weer gesloten, kan daar toch niet mee te maken hebben. Ik zie een groene slang uit een gat in de grond omhoog steken.

Nu op zaterdag zijn hier om de hoek mannen aan het werk. Ik ga vragen wat ze aan het doen zijn:’Mevrouw, we leggen een kabel voor het internet. We werken ook door in het weekend, want maandag moet het af zijn.’

Het is een feit dat het werk deels machinaal gaat, maar ik zie ook veel handwerk. Mannen met een schep, die er echt mee scheppen. Mannen, die op hun knieën, handmatig de tegels leggen, zodat de stoep weer een mooi vlak trottoir wordt wat prettig belopen kan worden. Iets om eens aan te denken als ik straks achter de pc zit…

In mijn bagage zit altijd een tekenboekje. Nadat ooit mijn camera kuren kreeg, ben ik begonnen om indrukken weer te geven met een schetsje. Dit is een van mijn eerste schetsjes op een terrasje in Portugal. Ik had nog geen verfdoosje. Het bruin in dit schetsje is het restje uit het kopje met een espresso.

De ene keer lukt het schetsje beter dan de andere keer, maar als ik die boekjes doorblader dan komt de situatie en het moment van tekenen altijd terug, meer dan bij het terugzien van een foto.

Aan de kleuren herken ik de landen, Italië wil groenblauw en verschillende gelen, Duitsland heeft altijd bruin in het groen, bij ons is het groen meestal geelgroen. Dit jaar is het anders: in Drente geen zwartbonte koeien in een groene wei, maar bleke koeien in een savanne-achtige entourage…

Het is warm en heet!

In het blog van 26 juli 2013 memoreer ik dat de hitte in de tijd van de diligence al bezongen werd’  ( Het was een dag van groote hette, en de lucht was drukkend zwaar… E. Laurillard).

Het versje ‘Juffrouw Scholten is vandaag gesmolten‘ van Annie M.G. Schmidt, vertelt ons dat de warme dagen ongemakken kunnen veroorzaken…

Hier is verder niets aan toe te voegen!

Momenteel ben ik bezig om uit te zoeken wat mijn grootvader tijdens zijn leven gedaan heeft – hij was architect – en wat voor mens hij is geweest.

Kennelijk zit het in onze genen om goed om je heen kijken. In een krantenknipsel uit de Haagsche Courant van 23 december 1954 lees ik n.a.v. het nieuwe kantoorgebouw voor de Aramco aan de Laan van Meerdervoort: ‘De lichte, practisch gebouwde lokaliteiten, voor een groot deel met verstelbare wanden, de ruime gangen en alle mogelijke nieuwe snufjes maken het tot een der modernste kantoorgebouwen, die na de oorlog in onze stad zijn neergezet. Zo zijn b.v. in de liften alleraardigste linoleumsneden aangebracht, “omdat”, zo verklaarde de heer Janzen, ” de mensen in een lift elkaar altijd zo dom staan aan te staren. Nu hebben ze iets om naar te kijken.”

Wonderlijk genoeg hangen bij mij in de praktijkkamer ook met zorg uitgezochte tekeningen op strategische plekken, zodat je een doel hebt om naar te kijken en je daarmee je beweeglijkheid aanzienlijk kunt vergroten. Hier hangt een afbeelding van twee leeuwen, waarvan de ene terugkijkt als je op de bank zit en rechtsom draait. Draai je linksom dan is het zicht op een stukje Den Haag, de Gotische Zaal met de kastanjeboom en ertussen het beeld van Koningin Wilhelmina. Ik vraag me nu af wat voor afbeeldingen er in die lift gehangen hebben… Zou er iemand zijn die dit leest en me het antwoord kan geven?