Bij iedere bushalte, op het perron van een station, in de rij bij de kassa, in alle wachtkamers, je ziet wat ze doen, waar ze ook mogen zijn: zij wachten ergens op. De een verveelt zich, de tijd duurt lang,
Wachten
De Knie als tijdsgewricht
Dit jaar wordt de Eerste Wereldoorlog herdacht. Het jaar 1914, het is nu honderd jaar later. Een losse knie, unverletzt, geht einsam durch die Welt… Die knie uit een gedicht van Christian Morgenstern* is niet te tekenen, dit filmpje op youtube* zegt meer. *aanklikken
Eerste vakantiedag
Het regent, het is nat Ik ga naar het zwembad Nu snel het water in Want anders word ik nat
Dolce far niente
Kijken naar de wolken heeft iets speciaals. Het roept een heel ander gevoel op dan wanneer je naar een boom of naar mensen kijkt. Wolken zijn nooit gelijk, een wolk is steeds in verandering, wolken doen een appèl op onze
Zicht
Mijn oog valt op een plaatje achterop een tijdschrift. Drie mannen van achter met hun rug, voornamelijk de bilpartij, getatoeëerd. Het zijn Maori’s. Ik moet aan een andere reclame denken, vrouwen in badpak met gekruiste bandjes op de rug en
