Waar zijn ze gebleven: de breiarm, muisarm en RSI? Bekkeninstabiliteit en hyperventilatie lijken ook minder voor te komen. Ik las een artikel over de opkomst van de ‘game-boy rug’, met een verwijzing naar vroeger, toen er nog veel aandacht gegeven werd aan houdingsgymnastiek. Is het nostalgie of een reveille?

Bijzondere schoolgymnastiek voor kinderen, die aanleg hadden om krom of scheef te groeien of om motorische onhandigheid wat bij te schaven. Aandacht voor hoe iemand zich beweegt bij rug- of nekpijn of pijn ergens anders. Wat doet iemand zichzelf aan? Hoe kan je efficiënt ‘een muurtje zetten’ zonder er een metsel-arm aan over te houden? Metsel-arm want tennis-arm heeft niets met metselen te maken, hoewel de klachten overeen komen.

Rugklachten vanwege een gebrek aan strekking, buiging en draaiing van de wervelkolom als geheel. Het komt nog steeds voor. Helaas ook bij jonge kinderen en vandaar de naam aangepast aan de bezigheid die klachten veroorzaakt: de game-boy rug. Krom, scheef en gebogen. Wanneer je ontdekt hoe het anders kan, dan geeft het je veel energie terug in plaats van pijn, vermoeidheid of tegenzin aan een of andere bezigheid. Bah…dit klinkt zo belerend. Toch is het maar net hoe het je aangeboden wordt, dan is het juist leuk om zelf de mechanica van het skelet te ontdekken en je krachten te leren richten.

 

Drie dagen ijzel. Werkjes doen! Ik pak de doos met mooie plaatjes om te gaan sorteren. Het zijn kaarten, die ik door de jaren heen verzameld heb, van exposities of zomaar ergens gevonden om iedere week iets anders neer te kunnen zetten in de behandelkamer.

Het is een bonte verzameling, de rode draad is het verband met houding en beweging.

Opvallend zijn die stapeltjes Rembrandt, Matisse, de tekeningen van Rodin en Picasso. Heb ik dan de kaarten van Bonnard, Renoir en nog meer bekende – en anonieme kunstenaars in toepasselijke boeken gestopt? Er vallen thema’s op, zoals musiceren, dans, sport door de eeuwen heen, de klassieken. Stapeltjes met geschilderde naakten of van marmer. Er zijn mannen en vrouwen, die zitten, liggen of juist iets doen. Paarden en ruiters. Kinderen. Het dagelijks leven. Vergelijkingen van houdingen naast elkaar om de verschillen te zien.

Zo bezig zijn, geeft een gevoel zoals vroeger toen ik met de knopendoos van mijn moeder speelde. Bestaat dat nog? Spelen met keukenspullen en knopendozen?

Het begin van het nieuwe jaar nodigt uit tot de dagelijkse routine met vaste bezigheden om er een voorspoedig nieuwjaar van te maken, hetgeen ik iedereen van harte toewens!

In de vakantie las ik ‘De witte weg’ van Edmund de Waal. Een persoonlijke speurtocht naar de oorsprong van porselein. Ik ben vanuit mijn stoel meegereisd naar China, Dresden en Engeland. Het gaat veel verder dan hoe porselein zich een plek in de wereld gebaand heeft. De schrijver is ook pottenbakker en de lezer proeft hoe hij naast het zoeken van feiten ook zelf bezig blijft met vorm, materiaal en de presentatie ervan.

Eerder las ik een boek over de geschiedenis van het zout en een boek over kabeljauw. (Mark Kurlansky) Wereldwijd aan de orde zoals nu een vat ruwe olie. Dat gaat allemaal over hele andere bewegingen dan waar ik dagelijks mee bezig ben. Waar ik dan mee bezig ben? Daarover volgende week…

Dit jaar is december anders dan anders. Ik heb de mooie lapis lazuli blauwe luchten gemist, zo vlak voordat het echt dag wordt rond Sinterklaas. Het is bovendien veel warmer dan we gewend zijn. Ik denk aan de december’s in de Tropen: in Tanzania lagen de herdertjes te puffen van de hitte, op Trinidad zag ik verlichte rendieren en toch overal die liedjes met iets met sneeuw of snow… Waarom willen we dat? Door sneeuw daalt de verstilling…terugkijken op het afgelopen jaar of juist de actie van al die dwarrelende vlokken en in beweging komen?

Nu in een boek duiken, een film kijken, gezellig met veel mensen aan tafel en die grote puzzel van dokter Denker uit het Dagblad met elkaar oplossen, een wandelingetje, een museum en de lichtjes van de kerstboom zien…

Een rondje door de tuin. Geen sneeuw, wel de eerste sneeuwklokjes in bloei!

In de trein van Groningen naar Amsterdam door de polder. Ik zit met het iPadje op schoot, werp af en toe een blik naar buiten. Platte nieuwe gebouwen, waar ben ik? Zijn we de tunnel al door? Het is onmiskenbaar jong landschap, wij gaan door de polder. Later kijk ik naar links en zie twee molens, oud land, land van de Hollandse Meesters. Een gedachte omdat ik straks naar het Rijksmuseum ga of is het registratie met het verschil van het strakke nieuwe van de polders?

In het Rijksmuseum hangt op de expositie Azië-Amsterdam een schilderij van Gerrit Adriaensz. Berckheyde: de Gouden Bocht van de Herengracht. Die strakke huizen, geen grote bomen, amper levendigheid. Wat oogt dat nieuw en eigentijds! Dat is het ook, maar wel in de 17e eeuw.

De buitenkant is verraderlijk, mensen blijven mensen. Zo zag ik op dezelfde expositie een prachtige kist: een schitterende omhulling voor een draagbaar toilet. Menselijke behoeften zijn tijdloos. Onze spullen over een aantal eeuwen ook in een museum?