Op de expositie Art Deco in het Haags Gemeentemuseum zijn de japonnen uit die periode geëtaleerd op poppen die rustig ronddraaien. Dat geeft iets levendigs, alsof je bij een modeshow bent en dat is feitelijk ook zo. Je kijkt naar een tijdsbeeld dat is teruggehaald uit het begin van de vorige eeuw.

Wat opvalt bij die japonnen, is dat de taille ontbreekt of verlaagd is. De houding van de mannequins versterkt dat door gestrekte armen die naar de grond gericht zijn, maar met de polsen in haakse hoeken, handen parallel aan de grond.
Wat is de betekenis? Armen naar beneden gestrekt, waardoor de romp zich verheft en opstrekt? Een romp, die in die tijd bevrijd wordt van korsetten en gezien mag worden?
Geen categorie |
De stukadoor neemt het plafond en de muur onder handen. Met een troffel schept hij wat gipsmortel op het grootste plankje. Dat plankje heeft hij in zijn linkerhand zoals een ober zijn dienblad hanteert. Steeds de juiste porties neemt hij over op het kleinere plankje dat hij in zijn rechterhand heeft. Daarmee smeert hij de massa met grote strijkbewegingen uit op het plafond en later als het daar droog is, op de muur.
Vorige week had ik het over de techniek van de gambabouwer, met zijn mooie ritmische schaafbeweging diagonaal van de voeten naar de handen en van de handen naar de voeten. Hij staat in schredestand. De stukadoor staat in een kleine spreidstand, de voeten parallel, zeker wanneer hij op de trap staat. Bij hem vallen de gecoördineerde bewegingen van beide armen in samenhang met de romp en benen tot in de enkels op: de enige manier om geen last van je armen te krijgen bij zulk werk.

De associatie met een behendige ober, die met een blad vol pilsjes zich een weg baant door een druk gezelschap, komt bij me op. En herinneringen aan de oude Karate Kid films (1984), al laten de stukadoor en de gambabouwer zien dat de techniek van die prachtige totaalbewegingen ook zonder karatelessen kan worden aangeleerd.
Geen categorie |
We zijn gewend aan eindproducten. Zelden sta je stil bij het proces dat eraan vooraf is gegaan. Ik kijk een film over het bouwen van een viola da gamba en word er weer eens mee geconfronteerd hoe bijzonder zo’n proces is. Weer heel anders dan bijvoorbeeld het breien van een trui, terwijl je ook dan in gedachten terug zou kunnen gaan naar het schaap.

Behalve de nodige kennis die de bouwer over het bouwpatroon en bouwmaterialen moet hebben, is tijd en geduld onontbeerlijk. Mijn beroepsdeformatie speelt me parten: hij schaaft de bladen met veel aandacht in een doorlopende beweging, die vanaf zijn voeten naar zijn handen en van zijn handen naar zijn voeten gaat…
De film is op YouTube te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=W7H_76heNAI
Geen categorie |
Iemand vertelt me heel enthousiast hoe verschillend mensen lopen en dat niemand op dezelfde manier loopt. Het was hem ineens opgevallen, toen hij in een suf moment wat gedachteloos voor zich uit staarde, terwijl voorbijgangers zijn nevelige blikveld in en uit liepen. Tot het hem opviel, zijn ogen gingen open en hij begon gericht te kijken…
Dat kijken is precies wat mijn beroep zo bijzonder en afwisselend maakt. Goed kijken en zien! Hoe verschillend bewegen wij ons terwijl we allemaal lopen, fietsen, maar ook schrijven of pianospelen. Waarom krijgt de een klachten door hoe hij of zij beweegt en de ander niet? Waarom doet de ene een bepaalde handeling efficiënt en de ander moddert wat aan en worstelt om iets onder de knie te krijgen?

Zicht krijgen en gevoel voor beweging ontwikkelen kost tijd. Dat geldt voor fysiotherapeuten, maar eigenlijk is het voor iedereen zo’n aardige bezigheid. Om eens wat te noemen: kijk hoe iemand de auto achteruit inparkeert, vooral van bovenaf bekeken…
Geen categorie |
In de muur van de keuken zit een grote barst die gerepareerd gaat worden. De lijnen van de scheur worden uitgefreesd, er komen muurankers in. Onwillekeurig denk ik hoe aan het menselijk lijf ook gesleuteld kan worden, variërend van een pleister aan de buitenkant tot wat er van binnen allemaal mogelijk is om te vervangen of te herstellen.
Wat betreft mijn opvatting over het beroep fysiotherapie zijn reparaties, zoals bij die muur, niet aan de orde. Wél, hoe je met het herstellende lijf weer uit de voeten kunt…
Geen categorie |