Op de Mondriaan tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag zijn zoveel schilderijen van Mondriaan te zien dat ik besluit om twee grote schilderijen van dezelfde boom goed en langdurig te bekijken. Mijn geheugen heeft minder kleurrijke bomen van hem opgeborgen. Bovendien die bomen neigen naar links, terwijl deze bomen van nu naar rechts uitwaaieren.

De schilder had kennelijk wat met deze boom en heeft hem goed bekeken. Dat hij dezelfde boom andere kleuren gaf en daarmee een andere sfeer opriep, zet mij voor de vraag of de schilder zelf in een andere stemming was of dat het licht waarin hij die boom zag een ander licht was. 

Kleurrijk zijn beide schilderijen, terwijl de vorm van de boom hetzelfde blijft. Ik zal terug moeten, want nu thuis vraag ik me af of de boom echt kaal is omdat alleen het geraamte in mijn geheugen is blijven hangen. Geen blad? Goed kijken en het exacte beeld van binnen bewaren is een kunst!