Het water in de vijver van Villa d’Este is groen, maar van een andere kant bekeken oogt het blauw.

Hoe zit dat met het kijken? Nemen we echt wel waar wat we denken? Nu heb ik het nog over een relatief vast en stilstaand beeld, maar hoe kijken we naar beweging?

wordt vervolgd…

Andere lucht, andere indrukken, ander land…het is verfrissend om even het vertrouwde huis, tuin, keuken, werk, kortom alles achter je te laten.

Kijken, kijken… het begint al op het moment van vertrek. Tegenover me zit een heer met hoed op…

Kort daarna is hij veranderd in een man met koptelefoon en wild haar…

Het thema van de vorige stukjes over metamorfose ben ik kennelijk nog niet kwijt.

Het kan erg verfrissend zijn om oude boeken opnieuw te lezen. Voor romans gaat dat lang niet altijd op, maar voor boeken die aansluiten bij mijn beroep wel. Veel grondleggers van methoden blijken te putten uit dezelfde bronnen en voegen daar een eigen blik aan toe. Waarom is een methode ontstaan? Welke achtergrond? Wat voor visie?

Ik stuit op de naam Françoise Mézières. Haar visie is dat de spieren aan de achterkant van het lichaam te sterk ontwikkeld zijn en de balans verstoren, waardoor klachten van velerlei aard kunnen ontstaan. Ze geeft een beweging aan als test:

Vanuit een rechtopstaande positie naar voren buigen, zo dat je romp een mooie boog wordt. Zij kijkt met een beeldhouwersblik. De totale romp vouwt zich in een doorlopende gebogen of min of meer rechte lijn naar voren en naar beneden. Knieën blijven gestrekt en het gewicht blijft op de hele voet zonder verkrampte tenen, terwijl de neiging is om naar achter naar de hiel te hellen. Heel rustig een paar keer achter elkaar proberen. Steeds een beetje dieper, misschien toch steeds even een blik in de spiegel hoe de lijn zich vormt. Niet dieper dan wat gaat of even wat toegeven met je knieën. Misschien een keer tussendoor met je voetzool over een balletje rollen zodat je de voetzool goed gewaar bent. Rustig een aantal keren proberen om de bovenste contourlijn zo lang mogelijke te maken, waarbij je ademhaling rustig doorgaat. Het is verrassend hoe vervormbaar ons lijf is. En bovendien hoe na wat experimenteren je lijf zich anders aan je aanbiedt…

De tekening van de appelboom van vorige week klopt niet. Sterker nog, het is absoluut onjuist getekend! De boom met bloesem had in één en het zelfde beeld ook appels en appeltaart moeten laten zien! Daphne, heeft in het beeld van Bernini handen die al overgaan in takken met bladeren. Peter Vos heeft in zijn tekeningen mensen die overgaan in vogels direct zichtbaar getekend. Zij laten ons zien dat verandering een proces is wat zich geleidelijk aan voltrekt, alleen een scherp oog kan het zien. Zij verbeelden het.

Ik erger me altijd aan plaatjes in bewegingsboeken met twee verschillende houdingen met een pijl van de ene naar de andere situatie. Het gaat om wat er gebeurt tijdens die pijl en dat mis ik dan omdat de overgang abrupt is en nu deed ik het zelf! Ik probeer een herkansing…

Stoppen met fysiotherapie en naar tekenles? Of me toch maar blijven verwonderen dat massage zoiets is als beeldhouwen met levend materiaal? Iedere actie geeft reactie volgens de wet van Newton. Zowel door actief bewegen als door massage komt er een waarneembare reactie van het lijf. Het gaat alleen om de juiste prikkel en dat is de kunst van het vak!

Metamorfose is verandering van vorm. De vlinder wordt een rups. De nimf Daphne, achtervolgd door Apollo, verandert in een laurierboom. De kikker wordt een prins. Met die mogelijkheid tot veranderen kan je om je heen kijken. Een wiel in rust is rond, maar het zelfde wiel ondergaat een vormverandering door de beweging. Je ziet het ook, terwijl je verstand zegt dat het rond is. Met dat in mijn achterhoofd zie ik de appels al aan de appelboom en ga appeltaart bakken, terwijl de boom nu nog vol bloesem staat.

Kijk je naar kleine kinderen, dan kan je je voorstellen hoe ze er misschien later uit zullen zien en omgekeerd helpt je fantasie ook om te bedenken hoe een oud iemand er jong uitgezien heeft, terwijl de persoon toch zichzelf blijft. 

Wat zie je nu op het moment zelf? Bedenk je een metamorfose naar het verleden of naar de toekomst toe? In hoeverre trekt de tijd aan de vorm van ons lijf? We worden allemaal gevormd en getekend door het leven, dat kan indrukwekkend zijn en soms hebben we er last van. Een fysiotherapeut mag spelen met bewegen en kan iemand laten ervaren dat het lijf geen star ding is. We schrijven er alleen niet zo’n prachtig boek mee vol zoals Ovidius…