We kijken er onbewust naar of anders gezegd: onze ogen zoeken ze op in openbare ruimten zoals stations, vliegvelden, warenhuizen en op verkeersborden. Waar is de parkeerplaats, de kassa, de uitgang? Waar zijn de toiletten?

Ik maak ook gebruik van kleine tekeningetjes die een bepaalde vaak terugkerende beweging of oefening aangeven. Zoiets gaat veel sneller dan een beschrijving in woorden. Of ze voor anderen ook te begrijpen zijn zonder uitleg betwijfel ik…

Er wordt gewerkt aan de transformatie van de kerk om de hoek. De kerk krijgt een nieuwe bestemming. We merken niet zo heel veel van alle bedrijvigheid. Er staan af en toe brommende vrachtauto’s die laden en lossen. Geen herrie van radio’s. Tot een week geleden. Niet het geluid van boor-, zaag- of schuurmachine’s maar ouderwets getimmer. Het timmeren van mensen die met een hamer bezig zijn. Het blijkt dat er een grote steiger rondom de voor-en zijgevel opgebouwd wordt en dat gaat handmatig. Zoals de kerk nu ingepakt is met stellages, doet het denken aan het breien van sokken met vier pennen. 

Heel vrolijk word je van dat ambachtelijke ritmische gehamer. Metaal klinkt luchtig met een nagalm, haast de beat om een dansje op te gaan doen…

Hoe zitten jonge kinderen in de klas? Hoe zitten pubers? Ik maak me sterk dat hoe we zitten niet alleen afhangt van leeftijd of wat voor categorie je bedenken kunt, de omstandigheden tellen mee, de plek waar je zit, de zitplaats zelf en hoelang je dan daar vertoeft. 

Zit je achter de pc en doe je iets wat je boeit of ben je met opgewekte tegenzin bezig met iets wat moet? Of zit je in de bioscoop? Zit je aan tafel met heerlijkheden voor je neus of zit je je te vervelen tijdens een saaie vergadering? Domineert het zitten op smalle harde kerkbanken boven het concert of maakt het niets uit omdat je in de muziek gezogen wordt? Of zit je achter de piano of zit je in een orkest? Zit je een gezellige brief te schrijven aan tafel of zit je met een boek op de bank of in bed? Zit je krap met weinig ruimte in een vliegtuig en hoe zitten de stoelen van de NS? 

Er zijn zoveel verschillende omstandigheden waarin wij zitten en we zitten altijd weer anders. Het ogenschijnlijk statische zitten kan evengoed een uiterst dynamische bezigheid zijn.

Achterin het zaaltje, ik heb zicht op de andere luisteraars. Het valt me op dat iedereen achterover zit. Niemand zit recht bovenop de zitbeenknobbels, maar erachter.

Ik word afgeleid en ga testen hoe het is om met mijn rug tegen de rugleuning  te duwen. Dat merken mijn bovenbenen en wanneer ik gewoon actief rechtop wil gaan zitten dan trek ik me met mijn bovenbeenspieren op. Tja, het kan ook met de buikspieren en nog op veel meer manieren…

wordt vervolgd…

Na het linkshandige tuitje van vorige week valt mijn oog op het kleine koekenpannetje, dat ik altijd gebruik om roereieren te maken. Het heeft een dikke bodem waardoor het uitermate geschikt is om heel langzaam warmte toe te laten, roereieren en omeletten willen dat graag.

Behalve dat zie ik dat dit pannetje twee tuitjes heeft! Dus geschikt voor links- én rechtshandigen. Maar giet je een roerei uit? Het glijdt vanuit het pannetje op je bord met een klaarliggend boterhammetje. Hebben die tuitjes nu echt een functie? 

Het is mooi voor de pannenman, die misschien wel commentaar op het andere pannetje kreeg: dit ontwerp schopt niemand tegen de schenen …