In Groningen wordt een gracht Diep genoemd en een steeg is een Gang. Gang is verbonden met het werkwoord ’gaan’: de beweging van het ene punt naar het andere. Na verloop van tijd krijgt Gang in Groningen een andere betekenis: een smal straatje dat het mogelijk maakt om van A naar B te gaan.

Veel namen van Gangen zijn vernoemd naar bedrijvigheid die er was: Uurwerkersgang, Postrijdersgang, Brouwersgang, Moeskersgang, Pluimersgang. Er zijn ook gangen met namen van personen of dieren, zoals de Hopmansgang en de Musschengang. 

Het enige dat in Groningen ontbreekt, is een steeg die uitkomt op een gracht. Die had dan Diepgang geheten. Daarentegen is er wel een Lopende Diep.

In de fysiotherapiepraktijk was een brei-arm een bekend fenomeen. Een kwaal die ook bekend staat als tennis-, viool-, snoei- of pianoarm. Allemaal benamingen die aangeven dat het met een bepaalde bezigheid te maken heeft. Het breien werd minder populair en de breiarm kwam niet meer voor.

Wanneer je vingerbewegingen isoleert van het grote bewegen, dan geeft dat problemen. De neiging bestaat dat bij het breien de vinger- en polsbewegingen tegengehouden worden door een stijf tegen het lijf gedrukte bovenarm.

De breinaald hoeft niet klem gezet te worden door je ellebogen tegen je romp te drukken. Kijk eens naar een vaardige breister dan zie je dat alle gewrichten van de hele arm en schouder meebewegen als een geoliede machine. Ze ademt rustig door. Het oogt alsof er niets gebeurt en toch komt de trui af!

Het komt door de corona-maatregelen: Ik heb het breivirus te pakken. Toer na toer, rustig verder… 

Ondertussen zingt het Annie M.G. Schmidt-liedje ‘Laat ze breien’ in mijn hoofd: insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan… Het liedje is gedateerd wat betreft de namen, maar de strekking blijft.

Het is wel een kunst om de taal van een breipatroon te snappen. Praten en breien tegelijk? Nee, dat gaat niet. Ik ga stug door: uithalen, terugsteken en dan weer insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan…

Dus met andere woorden: thuis blijven zitten. Zitten? Nee!

Zelf iets gaan maken… Ik krijg zin in breien! Het wordt een jongetjestrui. Een brandweertrui: rood met een geel randje.

Naar het breiwinkeltje voor wol en een (eenvoudig) patroon. Ik ben begonnen, proeflapje klopt… Straks trui klaar en lockdown voorbij?

Kleine kinderen hebben een goed geheugen. Speel maar eens een spelletje memory! Hun hoofd zit kennelijk nog niet vol met overtollige ballast en bovendien zijn ze nog totaal in het hier en nu.

Wanneer kleine kinderen vaker bij je thuis komen, inspecteren ze of alles nog wel hetzelfde is. ‘Hetzelfde’ is vast een gevoel van veiligheid in de wereld vol nieuwe indrukken.

Toch blijven ze kijken en registreren. Hier is aan de buitenkant van het trappenhuis te zien hoe de trap aan de binnenkant loopt. De kleine man ziet het, wijst en zegt: ‘Omhoog… omlaag…’