Tijdloos
In de trein van Groningen naar Amsterdam door de polder. Ik zit met het iPadje op schoot, werp af en toe een blik naar buiten. Platte nieuwe gebouwen, waar ben ik? Zijn we de tunnel al door? Het is onmiskenbaar jong landschap, wij gaan door de polder. Later kijk ik naar links en zie twee molens, oud land, land van de Hollandse Meesters. Een gedachte omdat ik straks naar het Rijksmuseum ga of is het registratie met het verschil van het strakke nieuwe van de polders?
In het Rijksmuseum hangt op de expositie Azië-Amsterdam een schilderij van Gerrit Adriaensz. Berckheyde: de Gouden Bocht van de Herengracht. Die strakke huizen, geen grote bomen, amper levendigheid. Wat oogt dat nieuw en eigentijds! Dat is het ook, maar wel in de 17e eeuw.
De buitenkant is verraderlijk, mensen blijven mensen. Zo zag ik op dezelfde expositie een prachtige kist: een schitterende omhulling voor een draagbaar toilet. Menselijke behoeften zijn tijdloos. Onze spullen over een aantal eeuwen ook in een museum?
