Verstilde heftigheid
Het concert wordt gegeven op oude snaarinstrumenten. Wonderlijk toch dat er aanvankelijk zoveel bijgeluiden zijn: krakende stoelen, ritselend papier, kortom de onrust van de bezoekers laat zich eerst horen.
De muziek zelf is minder luid dan we gewend zijn, dat vraagt om aanpassing. Nee, niet door het geluid te versterken. Het is opvallend dat tijdens het concert steeds meer mensen hun ogen sluiten en dat de nevengeluiden verdwijnen. Iedereen richt zich op het luisteren. Ik merk zelf steeds meer te horen en vraag me af waarom het applaus ook niet wat zachter kan…het is hard en staat in scherp contrast met het verfijnde geluid, waar ik net aan gewend geraakt ben.
Snaarinstrumenten geven geluid door het strijken met een strijkstok, te tokkelen met de vingers, maar ook beslagen als slagwerk met hand of stok. Het Spaanse temperament dringt door, niks geen verstilling meer maar pure heftigheid. In gedachten zie ik dansende mensen met hun hakken geluid maken, maar wanneer ik mijn ogen open zie ik dat die intense bewegingen niet in voeten, maar in dansende bewegingen van de rechterarm van de gambaspeler…