Belevenis
Het gewone lijkt passé. Het gaat vooral om het buitengewone bij museumbezoek, winkelen, vakantie… Een onderneming met spanning. Alles is een belevenis geworden.
Ik vraag me af of het beleven wel van buitenaf opgelegd kan worden. Een belevenis is een onverwacht opgedane ervaring. Niets is persoonlijker dan dat. Waarvoor sta je open? Hoe komt iets binnen? Wanneer komt iets binnen wat je werkelijk raakt?
Het verbaast me dat kinderen vaak eerst rondkijken of alles nog hetzelfde is en missen soms iets. Ze houden juist van het vertrouwde, iets wat een plek z’n charme geeft. Ze zijn ooit geraakt door iets, hebben een ervaring opgedaan, hebben iets beleefd en hopen dat kennelijk nog eens te ondergaan.
Een krakende parketvloer in een museum en het ruikt er naar iets ouds, vitrinekasten met bijeengezochte voorwerpen…het heeft sfeer. Mijn fantasie neemt me mee naar lang geleden, toen ik er nog helemaal niet was. Het verhaal erbij kan een openbaring zijn van een wereld, die ik nog niet ken. Ook dat is een belevenis.
Of wordt er nu juist met belevenis bedoeld dat er van alles om je heen in beweging is? Dan sta je zelf stil, verpletterd door alle dynamiek rondom. Je probeert er een ordening in te zoeken. Is dat nu juist de belevenis of zit ik ernaast?
