Cézanne
In het Groninger Museum wordt mijn blik gevangen door een schilderij van Paul Cézanne. De kleuren groen en blauw stemmen me vrolijk. Het lijkt rommelig geschilderd, maar is dat wel zo? Heel consequent kleine verfstreekjes. Iemand zegt: ‘Het perspectief klopt niet.’
Bij een college over Merleau-Ponty komt ook Cézanne ter sprake. Waarom juist Cézanne?
Er staat een boekje van Rainer Maria Rilke in mijn boekenkast ‘Brieven over Cézanne’, delen uit de brieven, die hij aan zijn echtgenote schreef, de beeldhouwster Clara Westhoff. Rilke is bekend als dichter, maar minder bekend is dat hij een tijd secretaris van de beeldhouwer Rodin geweest is en een monografie over hem geschreven heeft.
Zo rol ik van het een in het ander als thema met variaties. Wat treft me nu zo? Het is de gedachte – en dat proberen uit te drukken en vorm te geven – dat alles in beweging blijft en hoe moeilijk dat te pakken is omdat we er zelf deel van uit maken. Of je nu beeldhouwer, schilder, filosoof, dichter of fysiotherapeute bent: bewegen en beweging blijft fascinerend hoe je er ook naar kijkt en hoe je er mee bezig blijft!
