Tijd en prestatie
Een klein meisje wordt op haar buik gelegd, ze ontdekt door het gewicht van haar hoofd te gebruiken dat ze terug rolt naar haar rug. Een begin van de motorische ontwikkeling, het leren staan en lopen. Zij zal haar grenzen beetje bij beetje verleggen. Iedere keer een enorme inspanning en niet te vergeten dat wonderbaarlijke doorzettingsvermogen! Allemaal nodig om te kunnen gaan en staan. Geen concurrentie of competitie. Ze blijft in haar eigen tijd, de tijd die nodig is om zich te ontwikkelen.
De Olympische Winterspelen zijn in volle gang. Ik verbaas me over nieuwe takken van sport. Kenmerkend is dat de beweging niet iedere keer zelf actief ingezet wordt, zoals bijvoorbeeld bij het traditionele schaatsen. Het is een voortdurende uitdaging van anticiperen op een reeds bestaande beweging, obstakels passeren, los van de grond komen, in de lucht doorbewegen, op de voeten terechtkomen en dóór: mee in de vaart naar beneden.
Concentratie, koelbloedigheid, wedren met de tijd en het tarten van het noodlot! Een prestatie die altijd op de toekomst gericht is: nóg sneller door de competitie, misschien ook nóg gevaarlijker en met nog minder grond onder de voeten? Een groot verschil met het bewegen van een klein mensje, ofschoon het gebruik van het gewicht van het hoofd om een draai in te zetten, dát zag ik terug.