Twijfel en verwondering

Vorige week zag ik de 17e eeuwse schilderijen met als onderwerp Anatomische Les.

Vier eeuwen later hoeft er niet meteen gesneden te worden om te kijken wat er onder de menselijke motorkap te zien is. Ook over fysiologie wordt genuanceerder gedacht.
Zonder het lichaam met een mes te openen, kan er uitgebreid naar binnen gekeken worden. Het is mogelijk om niet alleen op een plaatje iets van binnen te zien, zelfs met bewegende beelden kan het!

Tijdens een symposium valt het me op dat er iets nieuws gaande is. Behalve presentatie van ervaringen waarbij naar verklaringen gezocht wordt, lijkt er een andere visie te ontwaken. Dat gaat verder dan het veelgehoorde ‘meten is weten’.

Is het misschien zo omdat we makkelijker de binnenkant kunnen observeren, dat het kijken naar fenomenen een nieuwe waarheid gaat bieden? Verwondering over wat er van binnen in werkelijkheid gebeurt, terwijl er anders over gedacht of gevoeld werd.
Oude verklaringen wankelen. Wat willen we weten? Waarom doen we iets? Hoe werkt het?

We twijfelen weer! Het experiment mag, we kunnen er niet omheen. Het een en ander ligt minder vast. Protocollen zijn nuttig tot op zekere hoogte, maar die brengen geen vernieuwing. Dat is consolidatie, zoals in de auto-industrie, waarbij duizenden auto’s precies gelijk moeten zijn. Een levend mens is geen auto. De verwondering over ons eigen functioneren is er weer en tegelijk de nieuwsgierigheid daarover. Er zit weer leven in de brouwerij. Dit is een bijzondere dag!