La Piscine

Roubaix heeft la Piscine: het zwemmen is verleden tijd. Het mooie Jugendstil gebouw is behouden. Het zwembad heeft een metamorfose ondergaan: het is nu een museum.
Het bad, met aan de korte kant een leeuw die water spuwt, is versmald. Je loopt nu over een houten vloer langs die smalle strook water naar de overkant van het oude bad om te kijken naar een verzameling beelden, aan weerszijden opgesteld langs de rand waar vroeger vanaf gesprongen werd, na het drentelen van ‘durf ik nu wel of durf ik (nog) niet’.

De geur van chloor is weg, toch is het er gevoelsmatig nog steeds. Overal is de sfeer van een oud zwembad gebleven met dompelbaden verzonken in de granieten vloer of een bad op pootjes, de douchehokjes met uitsparingen in de muur: het zeepbakje. Het vertrouwde holle zwembadgeluid in het restaurant maakt dat je rondkijkt of je een spekkie, dropsliert of zwartopwit kunt kopen. Vanaf het terras met een betonnen rand, loop je een trap af naar de bloementuin, het voormalige solarium.

Het lot van monumentale zwembaden, postkantoren en oude bankgebouwen is vergelijkbaar: afbreken of een nieuwe functie. Toch verwonderlijk want zwemmen en genieten van de warmte van de zon doen we nog altijd, dat is niet te vervangen door iets digitaals zoals dat bij postkantoren en banken gegaan is.

zwembad met beelden 001 - kopieklein

Hoe zou het zijn om je baantjes te kunnen trekken zo tussen zo’n beeldengalerij door… misschien een idee voor een nieuw zwembad?