Jubileum!
Deze week een bijzondere aflevering. Drie jaar geleden ben ik begonnen om wekelijks een stukje te schrijven met een tekeningetje erbij. De suggestie hiervoor kwam van Bert Otten, hij zet zelf al langer dagelijks een foto op zijn blog. Willeke van der Meer zorgde voor de praktische uitvoering.
Behalve dat driejarig jubileum bestaat de praktijk 25 jaar en ben ik dit jaar 40 jaar fysiotherapeute. Kortom reden voor een bijzonder blog vandaag!
Drie trouwe lezers, Dorine, Machteld en Peter, heb ik gevraagd om een stukje te schrijven om dit driejarig blogbestaan een bijzonder tintje te geven.
Sculptuaire fysiotherapie
‘Als hij in deze houding blijft staan, is een hernia een kwestie van tijd’, hoorde ik Rike eens zeggen. Het ging niet over een musicus of een danser, maar over een standbeeld. Het is een minder belichte kant van het werk van fysiotherapeute Rike Hesselink, de behandeling van soms eeuwenoude beelden. Een discipline die bij de insiders bekend staat als sculptuaire fysiotherapie.
In tegenstelling tot mensen klagen beelden zelden, en zeker niet tijdens de openingsuren van musea. Maar nachtwakers horen soms het gekreun van een beeld dat dreigt te bezwijken onder een eeuwenoude stramme houding. Als het te erg wordt, schakelt de conservator een sculptuaire fysiotherapeut in. En dan kom je uit bij Rike, want zij is de enige fysiotherapeut in Nederland die dit specialisme beheerst.
U als bloglezer weet hier niets van. Vanzelfsprekend voltrekt de behandeling van standbeelden zich in uiterste discretie. De aanpak is subtiel: een eenvoudige oplossing als het veranderen van houding is vanuit kunsthistorische overwegingen niet acceptabel. De methodiek moet zich richten op het innerlijk van het beeld; gelukkig blijken net als humane klachten ook veel sculptuaire klachten mentaal van aard.
Ondanks de discretie kan ik u dankzij persoonlijke contacten twee voorbeelden geven van tevreden klanten. Zo sprak ik in Rome een discuswerper, die tegenwoordig op advies van Rike de aanzet van de worp meer uit de heupen laat komen. ‘Op slag was ik van mijn schouderklachten af’, zei de dankbare Griek, ‘ zo kan ik er weer tweeduizend jaar tegenaan!’
Ook ruiterstandbeelden zijn met succes behandeld. Het Haagse paard dat tegenover Paleis Noordeinde al enige eeuwen Willem de Zwijger torst, dreigde onder rugklachten te bezwijken omdat de Vader des Vaderlands als een zak aardappels op hem zit. Na een indringend gesprek met Rike neemt hij nu een voorbeeld aan zijn nazaat Willem II die op het Buitenhof laat zien hoe je werkelijk op een paard hoort te zitten.
Alles hangt met alles samen, dat weet sindsdien ook de Vader de Vaderlands. Sculptuaire fysiotherapie heeft de toekomst, maar wordt helaas nog niet door zorgverzekeraars vergoed.
Een Keuze
Af en toe staat in een recept: voeg nu de koriander toe. Ik was dan ook heel gelukkig toen ik van mijn nichtje een enveloppe ontving na haar reis naar Oezbekistan.
Prachtige korianderzaden!
Die moeten niet in een laatje terechtkomen, dus meteen er mee aan de slag.
Een aantal weken later, tijdens een nichtengesprek, zei ik blij: “Het komt op”. Aan de andere kant bleef het even stil en toen: “Wat komt op?”
Zo kun je zien dat het gebruik van korianderzaad verschillende spiergroepen kan activeren. De één gebruik voornamelijk de hand- , pols- en onderarm spieren voor het malen. De ander de been- en schouderspieren voor het zaaien en later oogsten.
Lieve Rike, beste lezers,
Wij vieren hier het drie jarig jubileum van Rike’s onvolprezen weblog, en ……
Wacht, er komt iemand tussen.
Het lijkt erop dat de geachte heer Bartholomeus A. van Heurlink zich aandient. Ik laat hem even aan het woord :
Geachte lezers,
Het is drie jaar geleden dat wij voor het eerst mochten genieten van mevrouw Rike Hesselink’s weblog, en daar zou ik graag een moment bij stilstaan.
Stilstaan, ja, maar in beweeglijkheid : knieën van het slot af, de armen bungelend vanuit losjes in hun rechtmatige kommen gelegen schouders zodat er eventueel een moeiteloze vliegbeweging kan plaatsvinden, en enkel het borstbeen opgeheven om de in mijn geval aanwezige medailles fier te doen uitkomen –
kortom, precies zoals ik het van mevrouw Hesselink heb mogen leren toen ik destijds haar practijk bezocht met een probleem ontstaan vanuit een ondeskundig uitgevoerde stilstand tijdens mijn voormalige functie van paleiswacht eerste klasse.
Zoals het meerdere mensen vergaat wiens werk hun passie was, is na mijn pensioen aan die passie zeker geen eind gekomen ; al besef ik terdege dat dit niet altijd gemakkelijk is voor mijn echtgenote, met name tijdens de avondmaaltijd. “Daar sta je dan”, merkt zij vaak bezorgd op.
Bewogen sta ik, beter kan ik het niet zeggen. Onnodig te beschrijven hoe buitengewoon het mij ontroert dat nu de inhuldiging van onze koning samenvalt met het driejarig weblogjubileum van mevrouw Hesselink.
Lieve mevrouw, ik feliciteer u hierbij van harte!
Bartholomeus A. van Heurlink
Lieve Rike, beste lezers,
Ik wil nu graag mijn toespraak voortzetten……
Maar het ziet ernaar uit dat de geachte baron A. E. L. C. J. van Vreugdenhil eerst iets wil zeggen :
Zeer geachte mevrouw Hesselink!
Tot mijn onuitsprekelijke vreugde ontving ik van u de uitnodiging om uw driejarig blogjubileum met een paar woorden te mogen opluisteren.
Mijn huishoudster en ik hadden deze bijzondere dag anders in stilte gevierd, daarbij natuurlijk ook indachtig de vele vruchtbare aanwijzingen en behandelingen die u mij indertijd gaf toen ik u raadpleegde wegens een verweekte rechterkuit. Ik heb u al eens verteld hoe goed het mij bekomt uw aanwijzingen trouw te blijven volgen en dagelijks zeven beenzwaaien te maken na enkele speelse oefeningen in bad. Ik durf u te zeggen dat ik mij een jong mens voel! Maar dit terzijde –
Lang heb ik nagedacht over een waardige invulling van deze gelegenheid tot spreken, en met mijn naasten overlegd. Mijn huishoudster raadde me een ABC-tje aan, en mijn vrinden van de bridgeclub waren unaniem van mening dat het een kans is om mijn kennis van postzegels onder het voetlicht te brengen.
Toch weet ik uiteindelijk geen waardiger invulling dan u deze zelfgeplukte bloemen uit mijn tuin aan te bieden, met al mijn goede wensen en de hoop dat u nog vele jaren uw inspirerende blog zult voortzetten!
Baron A. E. L. C. J. van Vreugdenhil
Lieve Rike, voor er nog een onvoorziene gastcolumnist doorheen komt :
Ga zo door met je mooie weblog en tot het volgende jubileum!
Dorine
