Noord Nederlandse Dans farewell
Bijna dagelijks van 10.00-11.30 uur class bij mijn achterburen Noord Nederlandse Dans: repeteren van bewegingen zonder dat het een sleur wordt, elke dag alert voor het optimale van het lijf. Ontwikkeling en verdieping van bewegen, liefst op een manier dat je er oud mee kunt worden en niet voortijdig slijt.
De opbouw van die dagelijkse class is zo interessant. De traagheid van bewegen aan het begin van die anderhalf uur lijkt op de lagere schoolboekjes toen ik leerde schrijven. Eerst duidelijk dan snel stond er op het kaft. Datzelfde principe gaat ook voor dansers op. Het voorstellen van een serie bewegingen, het oppakken van het ritme en het samenspel met de ander(en), vraagt om herhaling. Eerst langzaam tot het min of meer vanzelf gaat en dan pas in het bedoelde tempo.
Het gaat niet om winnen, maar om de creatie. Liefst zo perfect mogelijk uitgevoerd. Elke voorstelling is net even anders, want het zijn geen herhalingen van een moment zoals op de televisie. Altijd in beweging en in ontwikkeling, bovendien zonder puntentelling. De laatste voorstelling is altijd anders dan de allereerste van een productie. Ga twee keer! Misschien moet je daar wel liefhebber of een vakidioot voor zijn, zoals ik.
Bij de afscheidsvoorstelling van Noord Nederlandse Dans werd ik getroffen door een prachtig armgebaar, een gebaar zoals bij het omslagpunt van een golf die aan komt rollen in een deinende zee. Een moment wat er is en dan wegglijdt in het niets of in de eeuwigheid? Wat zal het zijn? Het is méér dan alleen een mooi gebaar…