Bad
Een stop voor het ligbad in Kamtsjatka! Ik moet er ineens aan denken door de rubriek in de krant, waarin iemand – meestal een bekende Nederlander – vertelt over zijn of haar bijzondere boek. Jelle Brandt Korstius laat ons weten hoe verknocht hij is aan de Bosatlas en heeft het o.a. over Kamtsjatka. Meteen komt een van de tv-afleveringen van op reis met Michael Palin bij mij boven. In Kamtsjatka ging hij namelijk verwoed op zoek naar een stop voor het ligbad in zijn hotel.
Nergens eentje te vinden, maar het was wel een hele leuke aflevering! Kamtsjatka is zo’n naam die ook bij mij associaties oproept met een mysterieus land, héél ver weg, zoals in sprookjes. Ook met aardrijkskunde vergat je zo’n naam niet. Hoe zou het er daar uitzien? Hoe leven de mensen daar? Die vraag is er nog steeds, want alleen de humor van Michael Palin – over het bad zonder stop – is blijven hangen. Erg goed herkenbaar, want natuurlijk blijft het water weglopen uit een bad omdat het gat afdrukken met je hiel of een washandje niet helpt: alleen een passende stop is afdoende. Hoe het afliep?? Ook dat weet ik niet. Heeft hij misschien achteraf een passende stop opgestuurd uit Engeland?
Onlangs in Londen moest ik er weer aan denken. In onze bed&breakfast hebben we de beschikking over een mooie badkamer met bad en een stop die goed afsluit, weliswaar een beetje verscholen onder het schuine dak van de zolder. Zijn de Engelsen altijd meer op een ligbad ingesteld dan op een douche? Ik vraag me af hoe mensen, die niet over voldoende mobiliteit beschikken, dat dan doen. Gewoon niet meer in bad?
Ik doe een test: ik stap in het bad, blijf staan en behoedzaam zonder de hele badkamer blank te zetten, laat ik het water over me stromen en denk aan de sproeiers van de autowasstraat. Rechtop staan lukt alleen met mijn hoofd door het dakraam.
