Teleurstelling?
Er zijn debatten op de televisie, maar zijn het ook mooie voorstellingen om naar te kijken? Ik zie stijve mannen in pakken, handen die de zijkanten van een doorzichtig katheder vasthouden, of handen bijelkaar voor het kruis zoals voetballers bij een ‘muurtje’, er wijst af en toe een hand met een geheven vinger om iemand’s aandacht te trekken of om een berispend gebaar te maken. Nee, geen gehang op één been, dat oogt niet zeker. Maar waar gaat het over? Ik wacht op het betoog waarin iemand uiteenzet hoe orde en chaos met elkaar samenhangen op een manier, waar je stil van wordt en zelf gaat nadenken en misschien wat gaat doen.
Vermoedelijk is het eind jaren zeventig geweest: de Vlaamse acteur Julien Schoenaerts, die de verdedigingsrede van Sokrates ten tonele voerde. Een bedaard bewegende man in een cirkeltje van licht, waarschijnlijk met een tuniek aan en een tekst, die mij en ongetwijfeld ook de andere theaterbezoekers aansprak. Ik voelde me tenminste aangesproken en mogelijk weet ik het daarom nog steeds waarom ik zo geïmponeerd was door alles. Ik heb de tekst uit de kast gehaald. Terwijl ik het lees, zie ik weer die cirkel van licht rond Sokrates daar in de diepte van het kleine theater met woorden, die de moeite waard zijn om wéér te lezen.
