Domies Toen

Submitted on: vrijdag, 7 september 2012, Auteur Rike Hesselink

Mensen die niet in Groningen wonen zegt het niets: ‘Domies Toen’. Het is de tuin van de dominee, de tuin bij de kerk in Pieterburen. Daar was ik afgelopen zondag voor een bijzondere middag. De tuin stond centraal, ook de kerk was open. Met verbazing keek ik naar de herenbank op het koor. Mooi in hout die wijdbeense Hercules, een stevige knots in zijn handen, met aan zijn voeten een driekoppige griffioen. De oude Griekse Hercules in een kerk? Ja, als symbool van kracht en macht.

De toren bleek niet bij de kerkelijke gemeente te horen, maar bij de burgerlijke gemeente. Bij veel van die oude Groninger kerkjes is het zo, dat de toren een andere eigenaar heeft dan het schip van de kerk. Napoleon vorderde alleen de torens puur om berichten door te kunnen seinen: sms avant la lettre!   

Ik was verrast te horen dat de Tijd niet gaat of snelt, de Tijd vliedt. Dat is een hele andere beweging! Dat vlieden van de Tijd werd destijds uitgebeeld met vleugels: de vleugels van de duif voor overdag en voor de nacht met de vleugels van de vleermuis.

De Tijd heelt alle wonden, ook gewoon een botbreuk. Met je tijd meegaan, de tijd nemen, je tijd uitzitten of de tijd hebben, op tijd zijn, de tijd vooruit zijn, tijdelijk iets doen en soms ook even de tijd stilzetten. Zoiets leek te gebeuren in Pieterburen. Genoeg gemijmer, aan het werk!