vertraging
tijdens mijn dagelijkse ommetje, vandaag door het zonovergoten noorderplantsoen, merk ik hoe snel fietsers me voorbijgaan. of merk ik juist vertraging omdat ik zelf alleen maar loop en nu niet kan fietsen om me te verplaatsen? lopen? het is wandelen geworden. flaneren wil ik het niet noemen, wat ik hier doe. flaneren doe je over de boulevard…daar heb ik trouwens wel zin in: zo’n boulevard met aan twee kanten oude platanen, straatartiesten, terrassen waar je campari drinkt of een boulevard met stijlvolle oude gebouwen uit de 19e eeuw ergens aan de middellandse zee of gewoon langs een haventje.
meer ervaringen van aangename vertraging: met een rondvaartboot door een bekende stad varen. het leuke is dan dat de mensen op straat zoveel sneller gaan dan de boot, ook al ligt hun tempo niet hoog. het is een feit dat vanuit een boot de huizen veel langzamer aan je voorbij trekken dan wanneer je gewoon op de wal loopt en misschien af en toe stilstaat om een gevel beter te kunnen bekijken.
vertraging is anders dan onthaasten. de verplichting is er namelijk niet. de traagheid van de vertraging overkomt me als een heerlijke warme dag: weldadig langzaam.
