Gepakt en gegrepen
Het is zover: EK-VOETBALLEN! Behalve toeschouwer is iedere kijker supporter en tegelijk de voetballer zelf: we juichen en barsten samen in snikken uit, we trappen samen de bal, we wijken samen uit, we geven samen een voorzet, we missen allemaal een penalty of maken met z’n allen een doelpunt. Gepakt en gegrepen door oranje!
In de trein van Groningen naar Den Haag en terug lees ik ‘Tweede persoon enkelvoud’ van Sayed Kashua. Gepakt door het verhaal snellen de kilometers onder me door en de tijd vliegt! Ik schiet nog net niet in een kramp om sneller te willen lezen dan wat kan. Even voor Assen heb ik het uit, nog een kwartiertje om te bezinnen wat ik gelezen heb. Hoe ziet de hoofdpersoon er eigenlijk uit? De advocaat in een grote opvallende auto, drinkt te dure wijn, hij zegt boven zijn stand te leven en voegt er meteen aan toe dat het niet anders kan vanwege zijn werk. Hoe zou deze man lopen? Banjerend en doelgericht? Zou de spanning in zijn rechter lichaamshelft hoger zijn dan links of omgekeerd? Ik vraag me af of er fysieke parallellen zijn tussen de verteller van dit boek en de verteller in de trein uit de Kreutzersonate van Tolstoij? Zijn het korte brede of juist tanige magere mannen? Ik weet zelf niet of ik ze wel een echt lijf en een gezicht met ogen geef, terwijl ik lees en ze toch voor me zie.
Het wordt tijd om te gaan kijken naar een voetbalwedstrijd met allemaal echte mensen met ogen en een neus, mensen die zichtbaar bewegen!
