De was

Een zonnige vrijdagmiddag: de was kan buiten wapperen in de wind!


In de loop der tijden heb ik veel foto’s en tekeningen van waslijnen gemaakt omdat wapperende was er altijd zo vrolijk uitziet.
 

De was wapperend boven op het dek van een vrachtschip of was tussen de huizen in smalle straatjes waarbij een ingenieus katrollensystheem in gebruik is (Venetië), de was aan scheerlijnen van tenten of hangend over het ouderwetse wasrek waar kinderen uit de tijd van Ot en Sien graag een huisje van maken om in te spelen of die lange lijnen met lakens op platte daken zoals in de film ‘Una Giornata Particulare’.

Vanmiddag ben ik teruggefietst om een foto te maken van een bijzondere waslijn op een balkonnetje in de stad.
Wat drukt het gebaar van dat klassieke beeld uit?

‘De was hangt weer!’ met triomferende armen of misschien wel: ‘dit is zwaar werk!’? Een sjouwend gebaar zonder dat ze echt iets sjouwt of heeft ze wanhopig de armen geheven van ‘aan het wassen komt nooit een eind!’? Nee, geen gemopper. Ze heeft een wasmachine, tijdens het doen van de was kan ze heerlijk een boek lezen op dat zelfde balkonnetje in de zon, want ze doet de was…