Kleuren
De dop van het afwasmiddel is blauw, de dop van de allesreiniger is groen. Handig, zo hoef je niet te lezen welke fles je te pakken hebt.
De dop van het potje dagcréme heeft dezelfde kleur als de dop van het potje nachtcréme. De tekst op het potje dagcréme is rood en de tekst van de nachtcréme is blauw. Het zijn hele kleine lettertjes, ook zonder bril of in het half donker is het herkenbaar aan de kleur of je de dag- of de nachtcréme pakt.
Wordt lezen overbodig? Is het voldoende om alleen kleuren herkennen en de betekenis ervan te weten?
In de Middeleeuwen werden verhalen verteld. De mensen konden die verhalen herkennen op de gebrandschilderde ramen, de muurschilderingen en op het plafond van de kerken. Het is leuk om met de ogen van een middeleeuws mens te kijken. Zoeken naar Maria in het blauw, Maria Magdalena rood?
Behalve kleuren zijn er ook attributen om te herkennen. De duif met het takje groen zodat Noach weet dat er behalve water ook land is, de sleutels van de hemelpoort horen bij Petrus, het kruis wat we zien bij spoorwegovergangen heeft met Andreas te maken. De man met het lange haar? Wat was daarmee? Beelden die vragen om het verhaal op te zoeken.
Personen uit nog oudere verhalen zijn ook herkenbaar, zoals Atlas met de wereldbol, Icarus met zijn verbrande vleugels, Leda met de zwaan. Zouden de oude Grieken hun verhalen destijds zonder specifieke kleuraanduiding gemaakt hebben? Waren de attributen en de houding genoeg om de mensen op het een en ander te attenderen? De duiker uit Paestum zal ook een betekenis hebben, maar we weten niet wat.
De iconen op het koffiezetapparaat, de blender, in de auto, op ons mobieltje en pc gebruiken we zonder er verder over na te denken. Fascinerend dat door herkenbare plaatjes overal op de wereld bijna iedereen stilzwijgend de weg weet naar het vliegtuig, nadat iemand de plek op je instapkaart omcirkeld heeft waar je op een bepaalde tijd moet zijn.
