Kracht

Afgelopen week bracht iemand een bosje takken voor me mee: kastanjetakken.


Die knoppen herken je meteen: dik opbollend  met een glanzend plakkerig laagje eroverheen. Die knoppen worden voller en voller, dan knallen ze los en komt er een zachtgroen blaadje uit. Aanvankelijk hangt het als een slap handje naar beneden voordat het uitgroeit tot een stevig blad. Voor het losbarsten van die samengebalde kracht, gebruik je in het Frans het werkwoord pousser of in het Engels to push. Grappig dat we bij pousser of push in eerste instantie denken aan het werkwoord duwen, terwijl het ook groeien, uitbotten betekent. Op de deur van de uitgang in een Frans warenhuis staat:   POUSSER   Het gaat om een kracht van binnen naar buiten, niet alleen van een deur, maar ook van een knop van een plant of om te vertellen dat een kind gegroeid is.

Krachten van buiten naar binnen bestaan ook. Het Frans of het Engels heeft weer een treffend werkwoord: presser of to press. Drukken of vormen heeft een andere gevoelswaarde. In het Nederlands kennen we het wat deftige ‘gepresseerd zijn’ of zit pressie verborgen in de woorden depressie, compressie, impressie of juist wat het gevolg daarvan kan zijn: expressie.

Het evenwicht  tussen die twee krachten dat is de kunst. Spierspanning* hebben we nodig, ontspanning ook en alles wat daar tussenin zit! Kortom een minimum aan kracht met een maximum aan rendement: als het je lukt om met een bot mes een nette boterham te snijden van een vers warm brood, dan heb je de smaak te pakken.

Verse nog warme witte boterhammen zijn trouwens erg lekker met roomboter en échte hagelslag. (bonbonatelier Luca is weer open na de verhuizing!)

*Er is een verschil tussen druk en spanning. Kort gezegd: er moet druk op de waterleiding staan om te kunnen douchen en we hebben spanning op het lichtnet nodig anders gaat het licht niet aan.