Veranderingen

De titel van het stukje van deze week zegt genoeg. Ik had een stukje klaar, tekeningetjes gemaakt, gescanned en toen ging het mis. Een essentiële update gooide roet in het eten. De gescande tekeningetjes konden niet op de gebruikelijke manier ingevoegd worden. Ik zal me moeten verdiepen hoe de nieuwe procedure werkt. Ongetwijfeld nuttig om niet in te suffen in oude systemen of vaste stramienen, maar deze week wordt het gewoon een ander stukje zonder illustraties.

Vanmiddag was ik in het Noordelijk Scheepvaartmuseum in Groningen. Hele vernuftige dingen gezien en nieuwe ‘oude’ woorden geleerd: tagrijn, smak, galjoot, scheepsvictualiën. Ook het woord ‘altoos’ is zo mooi! Ik werd erop geattendeerd dat mensen de zee op gingen om de wereld verkennen. Er zijn prachtige schepen gebouwd op basis van ervaringskennis en nieuwsgierigheid. Niet op basis van wetenschappelijk onderzoek; men durfde het experiment aan om te proberen dat te maken waar behoefte aan was. Heel wat ambachtelijke vaardigheid kwam eraan te pas.
Bij het zien van een hedendaags cruiseschip, een drijvende wolkenkrabber op zee, moet ik er altijd aan denken hoe vroeger de wereldzeeën bevaren werden. Zonder geavanceerde elektronica, maar op basis van wind, veel mankracht, een kompas en boten van hout. Windjammer is een woord wat een speciaal gevoel oproept, niet te vergelijken met oceaanstomer of mammoettanker.

De filmer Jean Renoir schreef een boek over zijn vader, de schilder Renoir. (‘Pierre-Auguste Renoir, mon père.’ ISBN 2-07-037292-8). In dat boek las ik dat verf in tubes iets nieuws was. Tubes zijn makkelijk om mee te nemen naar buiten de natuur in. Geen mensen meer nodig die verf maken voor de schilders. Dat ambacht werd afgeschreven. Er is wel iets nieuws voor in de plaats gekomen. Want zonder die tubes geen Cézanne, geen Monet, Sisley of Pissarro, kortom geen impressionisten.

Komende week zal ik er achter zien te komen hoe handig de nieuwste veranderingen blijken te zijn.