September is nu echt begonnen. De eerste bladzijde van nieuwe schriften is volgeschreven, het handschrift verandert, het wordt wat minder netjes, het wordt gewoner. Zo was het. Op een pc maakt dat niets uit. Of blijft het vage gevoel van weemoed dat de zomer voorbij is en dat alles gaat zich voegen in nieuwe patronen los van het nieuwe schriftengevoel?

In het dagelijks taalgebruik komen onze ellebogen er slecht vanaf: met de ellebogen werken of het achter de ellebogen hebben. Nee, dat is niet gunstig.

Komt het daardoor dat we die ellebogen soms vergeten te gebruiken? Ellebogen zijn net als knieën, het zijn schokbrekers. Over het algemeen is het bekend dat we knieën niet ‘op slot’ moeten zetten of overstrekken, waardoor ze de schokbreker-functie verliezen. Het hebben van ‘zee-benen’ is efficiënter.

Schouder/elleboog, elleboog/pols en pols/schouder hebben altijd met elkaar te maken en dan heb ik het nog niet eens over de vingers, het sleutelbeen, de romp en de heupgewrichten. Benen zijn er om grond onder de voeten te hebben, stabiliteit. Met armen is dat anders. We lopen niet meer op handen en voeten. We kunnen wel op de armen steun nemen, armen zijn vooral prettig voor de grote ruimtelijke bewegingen. Met je armen alle kanten op reiken, veel royaler dan de benen dat kunnen. We handelen met de handen. Het is een bijzonder samenspel van al die gewrichten bij elkaar. Geef eens aandacht aan de ellebogen: letterlijk met de ellebogen werken kan héél gunstig zijn!

Er zijn heerlijke taartjes! Sommige van die taartjes zijn lastig te eten zonder te knoeien. De tompoes (tompouce) is berucht, zeker wanneer er een taartvorkje naast het taartbordje ligt. Een servetje erbij maakt het al prettiger. Heeft dat te maken met een motorische vaardigheid? Een perzik ook kan je ook met mes en vork schoonmaken en opeten zonder geklieder met plak- of kleefvingers, al vraagt dat wel wat oefening. 

Ik denk zelf dat het instrumentarium wat het prettigst is om te gebruiken bij een tompoes, een combinatie is van een vorkje of lepeltje en je vingers. Niet zoals de etiquette dat voorschrijft, maar het is met hulp van je vingers wel praktisch en dat verhoogt het genot van een taartje. 

Ditzelfde geldt ook voor de éclairs, die sinds een tijdje hier in de stad verkrijgbaar zijn. Zo nu en dan verblijd ik mijn bezoek daarmee en steevast wordt er uitgeroepen: oh, dit is net als een tompoes! Zouden er lijstjes bestaan van taartjes wel/niet handig in gezelschap te eten, opklimmend van makkelijk naar uiterst gecompliceerd?

Dat er ook binnen de fysiotherapie verschillende visies zijn, kunt u op donderdagmiddag 15 september om 15.00 uur horen op het mini symposium ‘Op het andere been’: http://eepurl.com/cdGbEn

Al ruim 25 jaar is aan het einde van de zomer in het Noorderplantsoen het muziek-en theater festival Noorderzon. Elk jaar wordt het moeilijker om een voorstelling te kiezen. Kan er iets zijn wat nog meer imponeert dan een propvol hoog opgebouwd toneel dat binnen vijf minuten plat ligt, gevolgd door steeds andere variaties van gooi-en smijtwerk zonder dat het verveelt? Of twee touwen uit de nok van de tent boven een lege vloer, doordat er langzaam water op stroomt verandert de vloer in een grote spiegel: de mannen zijn verdubbeld. Ademloos kijken naar mooi uitgevoerde bewegingen die je als gewone burger nooit zelf maakt of gedacht hebt dat het überhaupt zou kunnen…

Dit jaar naar een voorstelling niet in het plantsoen, maar in de Oosterpoort, waar in de grote zaal een besloten theatersfeer gecreëerd is. Japans toneel! Een compleet badhuis met water en stoom op het podium, een huis met een bovenverdieping…toch zonder dat het decor dominant is. Er is een verhaal wat uitgesponnen wordt, de karakters van de personages zijn uitgesproken, er is spanning en actie, er is rust en verstilling.

Terug op de fiets naar huis besef ik dat wat ik zag, eigenlijk iets is geweest zoals we dat uit de traditie kennen als ‘de zeven hoofdzonden’. Alleen, het is nu niet belerend, maar op een Oosterse manier verhalend komt er wat over het voetlicht… Juist door het verhalende ga je nadenken: ‘Wat heb ik gezien en waar gaat het allemaal over?’  De preciese tekst lijkt er minder toe te doen, er blijft een sfeer hangen…

Schrik niet van de overgang! Er zijn hele andere verhalen om te horen straks op het mini symposium op 15 september om 15 uur: http://eepurl.com/b6YEIz

In mijn tuin staat een robuuste vijgenboom. Hij kwam jaren geleden als kamerplant met een vijgje eraan. Wetend hoe groot vijgen kunnen worden, heb ik hem buiten tegen de blinde muur gepoot. Dit jaar weinig vijgen, maar een enorme hoeveelheid blad.

Bladeren in alle soorten en maten. Niet zo gek dat Adam en Eva, toen ze als eerste mens wat bedekking zochten, hun oog op het vijgenblad hebben laten vallen. Al zou het blad van een kastanje qua vorm ook aardig geweest zijn, maar de substantie van het vijgenblad is net even wat steviger.

Wel zichtbaar is het programma van het mini symposium op donderdagmiddag 15 september om 15.00 uur: http://eepurl.com/b6YEIz