Iemand vertelt me heel enthousiast hoe verschillend mensen lopen en dat niemand op dezelfde manier loopt. Het was hem ineens opgevallen, toen hij in een suf moment wat gedachteloos voor zich uit staarde, terwijl voorbijgangers zijn nevelige blikveld in en uit liepen. Tot het hem opviel, zijn ogen gingen open en hij begon gericht te kijken…
Dat kijken is precies wat mijn beroep zo bijzonder en afwisselend maakt. Goed kijken en zien! Hoe verschillend bewegen wij ons terwijl we allemaal lopen, fietsen, maar ook schrijven of pianospelen. Waarom krijgt de een klachten door hoe hij of zij beweegt en de ander niet? Waarom doet de ene een bepaalde handeling efficiënt en de ander moddert wat aan en worstelt om iets onder de knie te krijgen?
Zicht krijgen en gevoel voor beweging ontwikkelen kost tijd. Dat geldt voor fysiotherapeuten, maar eigenlijk is het voor iedereen zo’n aardige bezigheid. Om eens wat te noemen: kijk hoe iemand de auto achteruit inparkeert, vooral van bovenaf bekeken…
Geen categorie |
In de muur van de keuken zit een grote barst die gerepareerd gaat worden. De lijnen van de scheur worden uitgefreesd, er komen muurankers in. Onwillekeurig denk ik hoe aan het menselijk lijf ook gesleuteld kan worden, variërend van een pleister aan de buitenkant tot wat er van binnen allemaal mogelijk is om te vervangen of te herstellen.
Wat betreft mijn opvatting over het beroep fysiotherapie zijn reparaties, zoals bij die muur, niet aan de orde. Wél, hoe je met het herstellende lijf weer uit de voeten kunt…
Geen categorie |
We kijken er onbewust naar of anders gezegd: onze ogen zoeken ze op in openbare ruimten zoals stations, vliegvelden, warenhuizen en op verkeersborden. Waar is de parkeerplaats, de kassa, de uitgang? Waar zijn de toiletten?
Ik maak ook gebruik van kleine tekeningetjes die een bepaalde vaak terugkerende beweging of oefening aangeven. Zoiets gaat veel sneller dan een beschrijving in woorden. Of ze voor anderen ook te begrijpen zijn zonder uitleg betwijfel ik…
Geen categorie |
Er wordt gewerkt aan de transformatie van de kerk om de hoek. De kerk krijgt een nieuwe bestemming. We merken niet zo heel veel van alle bedrijvigheid. Er staan af en toe brommende vrachtauto’s die laden en lossen. Geen herrie van radio’s. Tot een week geleden. Niet het geluid van boor-, zaag- of schuurmachine’s maar ouderwets getimmer. Het timmeren van mensen die met een hamer bezig zijn. Het blijkt dat er een grote steiger rondom de voor-en zijgevel opgebouwd wordt en dat gaat handmatig. Zoals de kerk nu ingepakt is met stellages, doet het denken aan het breien van sokken met vier pennen.
Heel vrolijk word je van dat ambachtelijke ritmische gehamer. Metaal klinkt luchtig met een nagalm, haast de beat om een dansje op te gaan doen…
Geen categorie |
Hoe zitten jonge kinderen in de klas? Hoe zitten pubers? Ik maak me sterk dat hoe we zitten niet alleen afhangt van leeftijd of wat voor categorie je bedenken kunt, de omstandigheden tellen mee, de plek waar je zit, de zitplaats zelf en hoelang je dan daar vertoeft.
Zit je achter de pc en doe je iets wat je boeit of ben je met opgewekte tegenzin bezig met iets wat moet? Of zit je in de bioscoop? Zit je aan tafel met heerlijkheden voor je neus of zit je je te vervelen tijdens een saaie vergadering? Domineert het zitten op smalle harde kerkbanken boven het concert of maakt het niets uit omdat je in de muziek gezogen wordt? Of zit je achter de piano of zit je in een orkest? Zit je een gezellige brief te schrijven aan tafel of zit je met een boek op de bank of in bed? Zit je krap met weinig ruimte in een vliegtuig en hoe zitten de stoelen van de NS?
Er zijn zoveel verschillende omstandigheden waarin wij zitten en we zitten altijd weer anders. Het ogenschijnlijk statische zitten kan evengoed een uiterst dynamische bezigheid zijn.
Geen categorie |
