Op vrijdag en bij voorkeur een beetje bijtijds ga ik naar de markt. De vaste klanten gaan met een doelgerichte stap op hun doel af.

Er zijn ook twijfelaars die niet kunnen kiezen tussen aardbeien en blauwe bessen of Nicola’s dan wel Frieslanders (aardappels). Ze vragen naar kwaliteit. Soms met een fiets met aanhanger zodat er sprake is van een fysieke en een tijdsblokkade.

Later op de dag komen de rondkijkende slenteraars die misschien niets nodig hebben. Ze schuifelen langs de kraampjes, gaan een visje eten of kauwen wat anders weg. Dat is de tijd dat je beter niet met je fiets als boodschappenkar naar de markt kunt gaan, want wie loopt wie dan in de weg…

Sinds een tijdje merk ik hoe anders een linkshandige de dingen in huis hanteert. Nee, niet door het zien dat het brood linkshandig gesneden wordt of dat hij schrijft met zijn linkerhand. Maar het broodmes zit soms met de snijrand van me af in het messenblok, de keukenrol draait met de klok mee in de houder. Het oor van het koffiekopje wordt naar links gedraaid. Allemaal net andersom dan wat ik, rechtshandig, doe.

De tekst in het kopje van Hesselink koffie is niet zichtbaar voor linkshandigen of twee linkshandigen moeten tegenover elkaar zitten en de tekst zien in het kopje van je overbuur, want zo kwam ik erachter dat ik wel iets zag en hij niet.

Missen linkshandigen nog veel meer of zijn ze juist veel creatiever door te leven in een wereld die op rechtshandigen gericht is?

We leven het leven naar voren en naar mate je ouder wordt is er steeds meer om op terug te kijken. Een tijdlijn ontstaat…

Hoe kijk je naar het leven van iemand anders? Een biograaf kan kiezen om een chronologisch verhaal te noteren op basis van die tijdlijn. Een andere manier is om de bijzondere momenten van een leven uit te kiezen en mogelijke verbanden te leggen tussen persoon en omstandigheden.

We gingen naar Dokkum naar de voorstelling Titus, over het leven van Titus Brandsma. De lijn vooruit en de blik terug gecombineerd met specifieke momenten uit zijn leven…

In het nieuwe Bauhaus Museum in Weimar zie ik veel bekends. Er zijn nog altijd meubels en lampen van toen ( 1919-1932) in productie.
Als fysiotherapeute word ik gepakt door een filmpje over bewegen. De inzichten van Jaques Dalcrose zijn in beeld gebracht. Veel oefenmethoden van nu gaan terug op inzichten uit die tijd.

Verrast ben ik door een video over de Frankforter Küche. De keuken is ter plekke aanwezig. Waarom die keuken er nogal laboratoriumachtig uitziet, heeft een reden. Men begon na te denken over de efficiency in de keuken en over het huishouden in het algemeen. Bovendien werd personeel steeds schaarser.

Het is bijzonder om juist die keuken te zien, want mijn opa (J.W. Janzen) kreeg in 1929 de opdracht van de Haagse afdeling van de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen om die keuken aan te passen. Dat werd de Holland Keuken, de voorloper van de latere Bruynzeel keuken.

In Praag zie ik dat ‘werk in uitvoering’ met een pet op gedaan wordt. Ik zag wel gele helmen, maar geen petten aan het werk.

Een bord met een afbeelding dat je niet mag drinken in de plantsoenen. Met kleine lettertjes staat op de fles: alcohol. Op een bank zit een groep oude mannetjes die kennelijk die lettertjes niet hebben opgemerkt…

De afdruk van een schoenzool geeft aan dat je niet door het gras en de perken met bloemen mag lopen. Dat bericht wordt klaarblijkelijk wel door iedereen gezien: het perk ziet er ongeschonden en kleurrijk uit!