In het Kunstmuseum is nu de expositie Dior – A New Look te zien. Als bezoeker kijk je letterlijk en figuurlijk tegen al die prachtige jurken op. Je voelt je al gauw klein en plomp. 

Het blijkt dat modellen voor de catwalk tussen 1.74 – 1.82 meter lang moeten zijn met een kledingmaat tussen 34 en 36. Niet mijn lengte, evenmin mijn maat. Ook zonder wespentaille, maar met wat fantasie droom ik van hoe het zou voelen in zo’n jurk of mantelpakje.

Ik ben niet de enige. Paul Gallico schreef al in 1958 Flowers for Ada Harris. Een verhaal van een Londense werkster die geïmponeerd was door de Dior japon van haar werkgeefster. Kennelijk hoort die betovering bij dit soort mode.

Afgelopen week hoorde ik op de radio het bericht dat de producent van de aloude Haagse Hopjes met de productie stopt, maar dat het geheime recept bewaard zal worden.

Het lijkt erop dat ook de brievenbestelling van de post er best wel eens stilletjes tussenuit kan knijpen. Sinds 1969 ging de bestelling van 2 naar 1 keer per dag. Intussen komt er al geen post meer op maandag.

Roept dat nu weemoed op of is het een teken van vooruitgang? We stappen ook niet meer in trekschuit of postkoets. Het genoegen van het in alle rust schrijven van een brief met pen en inkt op papier zal een zoete herinnering blijven net als de smaak van het Haagse Hopje..

Er staat een man met een grote en een kleine hond aan de rand van de stoep. ‘Zit!’, roept hij op strenge toon. De grote hond zit en kijkt trouwhartig naar boven naar zijn baas.

Het kleine hondje kijkt ook naar boven, maar heeft kennelijk geen zin om te gaan zitten. Hoe luider zijn baas ‘ZIT’ roept, hoe enthousiaster het staartje heen en weer gaat.

Ik was op de fiets en heb niet afgewacht hoe dit machtsconflict is afgelopen: bleef de baas de baas over de hond of de hond de baas over de baas?

Klimmen en springen

Kinderen willen soms graag op schoot zitten. Sommige laten zich tillen. Andere klauteren op je schoot, al of niet geholpen met een handreiking. Er zijn ook kinderen die willen springen.

Dat gaat zo: je krijgt een seintje van ik kom eraan, dan strek je je armen uit, het kind buigt de knieën, strekt ze met een vaartje, zet zich af en komt los van de grond, laat zich pakken in het middel en soepeltjes landt het bijna gewichtsloos op je schoot.

Dit lijkt op de techniek van een professionele danseres die een lift krijgt van haar partner. Zouden dansers dat van hun kindertijd onthouden hebben of is dit een aangeleerde vaardigheid?

In deze donkere dagen met regen en wind is het tijd om binnen werkjes te doen. Ik ga kasten opruimen en poetsen. Daarna is het uitermate prettig om een boek te lezen of een puzzel op te lossen.

Het puzzelboek AMSTERDAM in KAART vertelt in puzzels de geschiedenis van Amsterdam. Waarom heet de Nieuwedijk de Nieuwedijk? Hoe is de chronologie van de burgwallen, wat zeggen de namen daarover? Het Concertgebouw lag oorspronkelijk in Amstelveen en nog veel meer verrassende weetjes, dat verklap ik niet.

Gister liep ik wel met andere ogen door Amsterdam!