Handen

Het is altijd bijzonder om naar handen te kijken. Ik vraag me wel eens af of er een indeling van handen bestaat. Er zijn grote en kleine handen, volwassen en kinderhanden. Van een kleuterjuf heb ik meegekregen dat je moet oppassen met het woord ‘kinderhandjes’. Voor een kind heeft zijn hand gewoon een passende maat vergeleken met de rest van zijn lichaam. Voor een kind zijn handen daarom gewoon handen en geen handjes.

Wat handen uitdrukken, hun zeggingskracht, dat is het interessante!

Handen kopieklein

Dameshandjes, elegante en agrarische handen, aardappelschilhanden, stevige klauwen en slappe handjes, knuisten en kolenschoppen. Een bakker heeft andere handen dan een slager. Handen, die versierd zijn op de een of andere manier. Ook handen met korte of lange nagels (gitaristen hebben altijd één hand met lange nagels), handen van zenuwachtige nagelbijters, nagels die gelakt zijn.
Soms zie je oudere mensen met jong ogende handen of mensen met handen die verraden dat ze horen bij iemand die minder jong is dan gedacht op het eerste gezicht.
Er is veel om te beschouwen en we geven er allerlei benamingen aan, vooral gericht op hoe handen gebruikt worden en ontwikkeld zijn onafhankelijk van de aangeboren vorm.

Wat zijn mooie handen of anders gezegd, wat zijn schone handen? De beweeglijke handen van een Oosterse danseres? De werkhanden van een vakman? Of zijn het de handen, zoals een vriendin van mijn moeder dat beschreef: ‘Er zijn handen, die alles kunnen, variërend van een kip plukken tot Bach spelen…’