Zitten of staan?

We zitten op twee stoelen. Ze zijn bovenop elkaar gestapeld om wat beter aan tafel het penseel te kunnen hanteren. Het is zaak om het karakter van het penseel proberen te begrijpen en vast na heel veel oefenen zal het geen verrassing meer zijn wat er uit zo’n penseelstreek te voorschijn komt. Zo ver is het nog niet, ik oefen…
Het zijn eerder boontjes dan bamboeblaadjes wat er tevoorschijn komt op het papier.

bamboeblaadjes kopieklein

Ik ga er vanzelf bij staan! Staand ben ik zelf beweeglijker dan zittend en heb ook meer gevoel met de punt van het penseel. De penseelstreken worden vloeiender. Rustig op het papier landen, dan wat meer druk en je er weer uittrekken, ondertussen gaat mijn adembeweging door. De monniken stonden destijds ook achter hun lessenaar om een haarfijn goudlijntje te trekken. Techniek oefenen geeft voldoening als je ook maar iets geproefd hebt van waar je naar toe wilt! Dat is met een muziekinstrument, met een sport, met een spelletje scrabble, het schrijven van een mooie brief of wat je ook allemaal onder de knie wilt krijgen…

Waarom ik dit doe? Ik bewonder de lijnvoering die je op Japanse prenten ziet, strak het contour, zonder haperingen, gebibber of gekras. Puur de essentie zonder minimalistisch te zijn. Er is nog een hele weg te gaan…vast een weg zoals dat met zoveel gaat: je leert het nooit, al ga je het wel steeds beter doen!

Reacties

  1. Astrid schreef:

    Rike, wat mooi om te lezen hoe je het leerproces ervaart. Volgens Zen kan het eindpunt nooit zo interessant zijn als de weg ernaartoe. Veel plezier met het leren van sumi-e.

Comments are closed.