Hangen
Zomaar een werkwoord. Wat hangt daar? Je hangt je jas aan de kapstok. Iemand hangt op de bank of op een stoel. Je hangt op één been of je hangt ergens tegenaan. Je hangt in de ringen of in de touwen. Je pc blijft hangen. Een schilderijtje ophangen. Wat blijft er hangen?
Concert in de Abdijkerk van Aduard: Eric Vloeimans en Remy van Kesteren, trompet en harp. Wat bleef er hangen? Kan ik dat indrukwekkende concert terughalen en het opnieuw beleven? Dat zachte en strelende van de trompet soms met klanken eindigend als ruisende wind of als een diepe zucht, terwijl over het algemeen een trompet met iets tetterends en schel geassocieerd wordt. En dan de harp, toch snel gekoppeld aan spelende wind, heeft andere kanten: bassen als begeleiding voor de trompet in een subtiel evenwicht. Associatie met het heftige van een gitaar tijdens het dansen van de Flamengo. Slagwerk!
Wat is blijven hangen is een gevoel van hoe het geklonken heeft en de fysieke sensatie van het moment zelf. Niks om na te kunnen zingen, wel het beeld hoe deze mensen spelen. Het bewegende beeld voor mijn ogen, deels dan, want ik zit graag zo dat mijn ogen mijn oren niet in de weg zitten. (Daarom ontbreken de onderbenen en voeten op het tekeningetje.) Alles wat via mijn oren naar binnen kwam, was er op het moment zelf en dat is eenmalig en uniek…
