Nieuwe schriften in september

Binnenkort staat er een avond over de anatomie van de schouder op het programma. Om me voor te bereiden haal ik mijn oude dictaat anatomie (1969) uit de kast. Destijds tekende de docent de schouder en arm met alles erop en eraan met krijt op het bord. We tekenden dat na en voorzagen het met de gedicteerde tekst. Zo overlezend moeten we er heel wat weken mee bezig geweest zijn om de kale botten van banden en spieren te voorzien plus het inzicht zien te verwerven hoe alles functioneert.

schouder anatomie 1kopieklein

Vandaag de dag geen nieuwe schriften in september meer, maar filmpjes op youtube. Het bewegende beeld met de aankleding van kale botten gaat veel sneller dan het natekenen van een tekening of van een los bot wat voor je neus ligt. Bovendien zie je meteen welke spier een bepaalde beweging voor zijn rekening neemt. Prachtig!

schouder anatomie 2 kopieklein

De versnelling in tijd, met de haast en vluchtigheid die op de loer ligt, valt me ineens zo op. Lukt het de huidige studenten wel om zo snel werkelijk inzicht te krijgen hoe de schouder in elkaar zit en functioneert? Of is het juist prettig om het beeld af en toe stil te zetten om een overzicht en samenvatting te laten zien? De beweging eruit, verstilling, terug naar vroeger door met een pen opĀ papierĀ zelf de ordening te noteren en zo je eigen beeld vast te leggen?

Reacties

  1. Rob Ypma schreef:

    De motorieke beweging van de handspieren bevordert het leren en het tekenen dwingt je gebruik te maken van het (driedimensionale) voorstellingsvermogen. In alle opzichten waren de studenten van vroeger dus eigenlijk beter af.

Comments are closed.