Hamlet versus Hamlet
Afgelopen week het toneelstuk ‘Hamlet versus Hamlet‘ gezien. Niet de traditionele Hamlet van Shakespeare, het is een bewerking van Tom Lanoye.
Het licht gaat uit en moederziel alleen staat Hamlet daar tegenover zijn gehoor. De eenzame twijfelaar, die het hele toneel vult met zijn tengere gestalte. Hij bereikt de zaal overal tijdens het uitspreken van de zinnen met mooie taal. Hij neemt een duidelijke pauze bij de leestekens: een actieve rust. Een rust, die op radio en tv bijna uitzondering geworden is. De rust die noodzakelijk is om te werkelijk te kunnen horen wat er gezegd wordt.
Natuurlijk valt me op hoe hij staat: breed in de borst en schouders, de armen tot in de vingertoppen ontspannen, zijn gestalte gedragen door beide voeten.
Probeer zelf zo te gaan staan, dan ontsnapt er meteen een diepe zucht… je bent voor- en achterkant, je bent boven en beneden, met een linker- en een rechterkant! Zo staan, dat kan alleen wanneer je de twijfel overwonnen hebt en volledig kan zijn.
