‘Nature Morte’
Er is veel bedrijvigheid te zien rond het merelnest boven op het nestkastje. Pa en Ma vliegen af en aan met wormpjes, mijn tuin lijkt een klein paradijsje. Een enorm gepiep, wanneer er weer gevoederd gaat worden. Tot ik op het pad iets vreemds zie liggen: dood vogeltje.
Te klein om het leven zelfstandig aan te kunnen. De andere drie zijn uitgevlogen. Het nest is leeg. Er zijn schilders, die dooie vogeltjes schilderen als ‘stil-leven’ of zoals in de romaanse talen gezegd wordt: ‘nature morte’. Toen ik dit vogeltje zag liggen, moest ik daaraan denken. Wat me zo verwondert, zijn die uitgevouwen pootjes, bijna net zo groot als het donzige lijfje.
Afgelopen week zag ik in het Drents Museum de expositie Griezelige Perfectie, tekeningen van Ger Siks. Die expositie begint met een anatomische tekening van een foetus in de baarmoeder. Ook van die sprietbeentjes, maar toch in verhouding heel anders. Even stil worden door de bewegingen en het bewegingsloze van de natuur. Nee, geen nature morte, maar stil-even om meteen gecorrigeerd te worden want wij spellen het zo: stilleven!
