Het is aangenaam warm weer. Daar past een zomers drankje bij: een glaasje tonic met een schijfje citroen.
De plastic fles met de klassieke tonic 0% is doorzichtig, het etiket is somber grijs, zwart en wit. De fles ziet eruit alsof het wasbenzine is.
De inhoud is doorzichtig als water, gelukkig laten borrelende belletjes zien dat het echt wel tonic is!
Heel vroeger gingen kinderschoenen dicht met een bandje en een knoopje. Later kregen ze een drukknoopje. Daarna kwamen veters, die je moest leren strikken.
Tijden veranderen: er zijn inmiddels schoenen met klittenband. Motorisch een stuk eenvoudiger, zeker voor kinderen die op een zekere leeftijd alles zelf willen doen.
Er zijn ook schoenen met veters en daarnaast een ritsje. De veters zijn voor de sier, dat ritsje is praktischer. Niet alleen kinderschoenen hebben dat: de snelheid en efficiency van deze tijd zit vandaag de dag in schoenen voor alle leeftijden…
Door een fractuur niet uit de voeten kunnen en toch op reis gaan?
Ja, dat kan! Want met het nieuwe Grote Bosatlas Puzzelboek ga je de wereld rond in 30 treinreizen.
Geen gedoe van haal ik mijn trein of lukt het met de aansluiting? Rijdt die trein nog wel? Of waar koop ik een ticket? Thuis op reis gaan geeft nooit stress. Zo puzzel ik nu door de wereld.
De restaurantscènes van il commissario Montelbano geven een mooie blik op de Italiaanse keuken.
Daarbij komen alle Siciliaanse pasta-etiquettes langs. Penne prik je met je vork. Bij spaghetti zet je je vork rechtop in de spaghetti, waarbij je met duim en wijsvinger een draaiende beweging van je af maakt en je middenvinger steun biedt. Vervolgens breng je een mooi gedraaid hapje naar je mond.
Spaghetti mag je NOOIT snijden. Hoogstens draai je met je vork een beetje spaghetti in een lepel, als het volgens bovenstaande methode nog niet lukt…
Personages uit een tv-serie ga je op een zeker moment als bekenden zien. Hoe langer een serie duurt, hoe meer je de karakters gaat beschouwen als goede vrienden.
Commissario Montalbano heeft een specifiek doelgericht loopje. Iedere moordzaak draait bij hem om scherp nadenken en goed eten, thuis en in restaurants. En natuurlijk is zijn liefdesleven problematisch, met een vriendin die zowel gelukkig als jammer genoeg op grote afstand woont. We zijn op Sicilië, waar moord en liefde worden gekleurd door zonnige straatjes en doorkijkjes op een blauwe zee.
Aangezien elke aflevering bijna twee uur duurt, nemen we tussendoor pauze om naar goed voorbeeld van de commissaris iets Italiaans te eten. Gelukkig zijn er maar liefst 37 episodes. Maar wat te doen na de laatste aflevering? Een Duitse Krimi, met … Bratwurst?
