Al de nodige jaren probeer ik uit te zoeken wat mijn ene opa, architect J.W. Janzen (1891-1957), gedaan heeft tijdens zijn leven. Het is een bijzondere speurtocht, waarbij dankzij het internet er steeds meer boven water komt.
De afgelopen week ben ik intensief met hem bezig geweest.
Komt het daardoor dat ik me ineens herinnerde hoe de stof van zijn jasje eruit zag en hoe dat voelde? Een fijn geweven wollen stof, tweed wellicht, in kleuren grijs met een rood draadje erin verwerkt…
Soms hoor je een uitleg over moeilijke onderwerpen of in ieder geval een onderwerp waar je je nooit zo mee bezig gehouden hebt. Je hersens kraken. Je vraagt je af: snap ik dit wel?
Zo verging het me afgelopen week tijdens de eerste bijeenkomst van de serie ‘Van bacterieel bewegen naar menselijke cultuur’.
Toch is het wonderlijk dat je het misschien best snapt, alleen is het onmogelijk om het na te vertellen. Dat is vers twee…
Deze week met de trein de andere kant op. Eerst met vervangend vervoer (bus) naar Leer vanwege een kapotte brug. Van daar met een directe trein door naar Leipzig.
De trein snelt soepel door het land. Er komt iemand langs om te informeren of we koffie willen. We krijgen een beker met lekkere filterkoffie. We reizen diagonaal door Duitsland. Veel windmolens en een wijds landschap. We zien onze jeugd terug in de huizen zoals we die in elkaar plakten voor bij de elektrische trein: de Faller-huisjes.
Op de terugweg komt het genoegen van weer thuis komen. Vol plannen voor thuis… en daar ga ik nu mee aan de slag!
Op een bewolkte doordeweekse dag met de trein van Groningen naar Leeuwarden. Het dieseltje bromt door een van de buitengebieden van ons land.
Ik kijk naar buiten en waan me in een 17eeeuws schilderij. Weilanden met plassen water, in de verte het silhouet van een dorp of boerderij, een ondergelopen weiland met lantaarnpalen, de ijsbaan zonder ijs, molens…
De machinist kijkt bij een stationnetje uit het raam of hij kan vertrekken. Veel passagiers lijken elkaar te kennen, ze groeten elkaar en ze wuiven naar achterblijvers. Dit zijn andere tijden. Ik kom thuis in Groningen met een compleet ander gevoel dan na een reis met de intercity naar Zwolle…
