Het woord aanpassen krijgt iets grappigs op het moment dat je er een streepje tussen denkt: aan-passen.

Met een jongetje van twee jaar oud loop je anders dan met iemand van tachtig of met iemand met hele lange of juist korte benen.

De staplengte of pas kan zo verschillen dat het ongemakkelijk wordt om in je eigen tempo te lopen. Je gaat bijna vanzelf je pas aan-passen zodat je prettig samen op stap bent…

In de Akkerstraat (Groningen) staat een imposant gebouw: De Studio. Sinds kort opnieuw geschilderd in frisse kleuren. Het is het gebouw waar vroeger de Bosatlas gedrukt werd. (Wolters-Noordhoff). 

Niet zo goed zichtbaar vanaf de straat is het dak van het lagere gedeelte van het gebouw. Het heeft een sheddak, zaagdak of zaagtanddak. Een speciale constructie om het licht gelijkmatig binnen te laten komen. 

Het is apart dat dit bedrijfsgebouw tussen twee kerken stond. Intussen zijn alledrie de panden van functie veranderd. Het wonen in de binnenstad heeft voorrang gekregen. De klok van de kerk uit de Moesstraat geeft nog wel elk halfuur aan hoe laat het is.

Vanmorgen neem ik een andere fietsroute dan gebruikelijk en zo zie ik recht voor me een mooie gevel met het opschrift BAKKERS-VAKSCHOOL. (Pelsterstraat)

Overal in de stad zijn nog gevels waarop typografen zich jaren geleden hebben uitgeleefd, maar ook het metselwerk van gebouwen is vaak bijzonder mooi en kunstig gedaan.

Er zijn rondleidingen in de stad, maar eigenlijk is het veel aardiger om zelf te kijken en aan de hand van gevels te ontdekken wat er vroeger in de stad aan bedrijvigheid was.

Verschillende keren heb ik geprobeerd om in de tuin een zonnehoed (echinacea purpurea) te laten groeien. Helaas zijn slakken er dol op. Na een dag is er niets meer van het plantje over dan wat kale sprietjes.

Dit jaar heb ik het anders aangepakt: dagelijks wat koffieprut rondom het plantje…

Wij genieten van de Hesselink Koffie. Ook het zonnehoedje is er zichtbaar blij mee, nog eventjes en dan gaat ie bloeien!

Onlangs vertelde iemand dat ze met plezier naar het leven in hun tuin kijken: ‘Verrassend hoe muizen tegen een hoge muur omhoog kunnen rennen!’

Dit zit nog in mijn hoofd (en ik heb het niet zo op muizen) terwijl ik op een van de afgelopen grauwe dagen over een somber stuk industrieterrein fietste.

Ineens zie ik gekleurde renners op de fiets omhoog en omlaag de lantarenpalen opfleuren, de associatie met muizen valt op z’n plek.