Lopen in de pas
Daar gingen ze weer, die militairen met dat hoog opgeheven gestrekte been op het Rode Plein, ook de armen zwaaien hoog op, alles in de maat.
Ik verbaas me erover, bij opnamen van bovenaf, hoe zo’n vierkant van mensen zich als een ding naar voren verplaatst, alsof alle individuen opgelost zijn.
Stel je voor dat er iemand uit de pas gaat lopen of met dezelfde arm als het been naar voren zwaait. Dat gebeurt niet, maar stel… Het is vreselijk moeilijk om zo’n ingeslepen patroon los te laten en je als losse individu wil gaan bewegen.