Het is avond, sfeervolle verlichting in de der Aa-kerk, je kunt wel kijken, maar details zijn niet scherp te zien. Dat is prettig tijdens een concert, ogen kunnen vaag ronddwalen, het gehoor neemt beter waar.

Ineens blijft mijn blik steken op het rijk versierde orgel. Links en rechts twee mannelijke figuren, die een groot deel van het enorme instrument op hun hoofd dragen. De ene kijkt ons aan, maar de andere lijkt z’n rug naar ons toegewend te hebben. Dit geeft een indruk alsof het orgel rondgedraaid kan worden, zoals ruitertjes op torens dat wel doen bij het hele uur. Op een klein stukje papier maak ik een schetsje om het thuis na te kijken.

Mooi voor een eindejaarsstukje, zo met de blik vooruit en de blik terug, denk ik nog argeloos. Een afbeelding op het internet laat zien, dat mijn blik in de verte en in het halfdonker erg goed is voor mijn fantasie, echter die torsende mannen kijken ons wel allebei recht aan. Goed dan: de blik vooruit en het hoofd omhoog!

Op de laatste dag van de herfst hebben we een appelboompje geplant. In de tuin staat weer een boom, nog geflankeerd door twee palen tot hij zich zonder hulp staande kan houden.

“Kijk”, zegt de bomenman, “de stam is gebogen. Bomen met een kaarsrechte stam zijn minder sterk dan de wat gebogen stammen”.

Hoe is dat bij mensen? We richten ons op en hebben de mogelijkheid meegekregen om ons te strekken en te buigen – net als bomen – maar dan zonder die wortels in de aarde en doorgaans zonder stut. Een boom beweegt zich naar het licht toe. En wij? Soms wel, soms niet. Het zware kan drukken, vandaag de zonnewende, weer tijd voor licht en lucht!

In Gdansk viel me een variatie van voetgangerslichten* op. De vorm van het hoofd is geen bolletje, het is een dwarsliggend ovaal bovenop een figuurtje.

Het rode figuurtje staat in een evenwichtspositie. Het hoofd breed afgebeeld, is niet zo gek wanneer je bedenkt dat we liggend in rust altijd kort en breed worden. Een groot en breed steunvlak nodigt uit tot ontspanning. Zo’n ontspanningsmoment lijkt hier ingelast te zijn: je hoeft niks, je mag wachten, de sleur van dagelijkse actie wordt onderbroken.

Het groene figuurtje zet zich in beweging met een voet, die het afzetmoment laat zien. Er is sprake van een duidelijke actie, ook al ontbreken de kniegewrichten. Een klein steunvlak. Actieve armen vallen op. Door het ene been wat vooruit gezet wordt, volgt de andere arm in de bewegingsrichting naar voren. Echter het hoofd verandert niet van vorm, zoals de aerodynamische helm van een wielrenner dat juist wel toont om snelheid te ondersteunen.
Bij dit voetgangerslicht blijft het hoofd breed. Puur vanwege het koesteren van een blik die breed moet zijn uit veiligheidsoogpunt?

*zie: 28 mei 2011

Er zijn van die momenten, dan wil het niet. Niet vooruit te branden, geen fut om ook maar iets te gaan doen, alles is in de achteruit…en dan ook nog die donkere dagen voor Kerst!

Wat dan wel eens wil helpen, is een muziekje aanzetten. De beweging van een liedje, je helemaal verliezen in het dramatische van een opera, een uitbundige toeter of wat je dan ook: het gaat in je lijf zitten! Je springt pardoes uit je stoel en galmt uit volle borst mee. Voor je er erg in hebt loop je te dansen door de kamer. De energie is er weer, weg met die somberheid en lethargie: met de muziek mee!

Als klein meisje keek ik altijd naar de schoenen van Sinterklaas. Zwarte rijlaarzen, zwarte of bruine mannenschoenen van een neutraal soort, zelfs sandalen met dikke sokken, maar ook rode pantoffels zoals de mijne… Soms leken zijn voeten veel groter of juist kleiner dan de vorige keer en bovendien waren die schoenen niet altijd even glimmend gepoetst.

Keek ik destijds misschien uit verlegenheid naar zijn schoenen, ik betrap me nu op de gedachte: hoe hebben al die Sinterklazen zich voortbewogen op dat uiteenlopend schoeisel? Zou het soort schoen invloed gehad hebben op zijn manier van lopen? Meer of minder waardigheid, stijf of nog soepel voor zijn leeftijd, waggelt hij bij het langzame lopen of blijft hij in balans> Zijn die schoenen scheef afgesleten en past dat bij zijn loopje?

Gelukkig zijn er nog een paar dagen om Sint in al zijn gedaanten te beschouwen voor hij weer naar Spanje vertrekt…