Opruimen!
Er zijn momenten dan komt het over me: de opruimwoede. Als het zover is, is het zaak om die golf van energie te benutten. Hetzelfde geldt voor schoonmaken.
Hoe komt dat toch? Kijk ik naar mezelf dan is het misschien net als bij broedse kippen. Zij leggen hun ei, maar ik sla aan het opruimen en aan het poetsen. Hormonaal bepaald? Ik weet het niet, mogelijk een oplopende ergernis die verdwijnt als je wat gaat doen en dat start min of meer onbewust.
Ik neem mijn boeken onder handen, stuk voor stuk. De boeken zien de bui al hangen: mag ik blijven of moet ik de laan uit? Ik herlees stukjes of het hele boek. Zal ik dit boek ooit nog weer inkijken? Zo ontstaat vanzelf en nieuwe orde in mijn boekenkast: Ordnung muss sein!
