NS: spreken en zwijgen
In de trein zijn coupé’s waarop de ramen de woorden STILTE en SILENCE zichtbaar zijn. Merkwaardig genoeg lees ik altijd het Franse woord voor stilte. Mogelijk door de titel van een boekje wat destijds populair was voor je eindexamenlijst: Le silence de la mer. Een dun boekje. Eén zin is me bijgebleven: ‘Je vous souhaite une bonne nuit!’
Silence op z’n Engels uitgesproken roept bij mij iets anders op, namelijk een liedje of beter gezegd een song: Silence is golden…
Mijn oog valt op een nieuw icoon in de trein, een intercity tussen Zwolle en Deventer. Wat is dat?
Twee mensen die rottig zitten met een wolkje erboven met twee pijltjes. Kennelijk praten ze met elkaar en dat is toegestaan.
Ik vraag me af wat de NS nu bedoelt? Vast niet zoiets als: Hier graag uw discussie over de zitplaatsen met het gebrek aan beenruimte, geen prettige steun in je rug, je glijdt onderuit of het tafeltje voor een laptop is verdwenen…Ik zit daarna erg prettig in de Sprinter die me vlot van Deventer naar Apeldoorn brengt.
