Metamorfose 3

Het kan erg verfrissend zijn om oude boeken opnieuw te lezen. Voor romans gaat dat lang niet altijd op, maar voor boeken die aansluiten bij mijn beroep wel. Veel grondleggers van methoden blijken te putten uit dezelfde bronnen en voegen daar een eigen blik aan toe. Waarom is een methode ontstaan? Welke achtergrond? Wat voor visie?

Ik stuit op de naam Françoise Mézières. Haar visie is dat de spieren aan de achterkant van het lichaam te sterk ontwikkeld zijn en de balans verstoren, waardoor klachten van velerlei aard kunnen ontstaan. Ze geeft een beweging aan als test:

Vanuit een rechtopstaande positie naar voren buigen, zo dat je romp een mooie boog wordt. Zij kijkt met een beeldhouwersblik. De totale romp vouwt zich in een doorlopende gebogen of min of meer rechte lijn naar voren en naar beneden. Knieën blijven gestrekt en het gewicht blijft op de hele voet zonder verkrampte tenen, terwijl de neiging is om naar achter naar de hiel te hellen. Heel rustig een paar keer achter elkaar proberen. Steeds een beetje dieper, misschien toch steeds even een blik in de spiegel hoe de lijn zich vormt. Niet dieper dan wat gaat of even wat toegeven met je knieën. Misschien een keer tussendoor met je voetzool over een balletje rollen zodat je de voetzool goed gewaar bent. Rustig een aantal keren proberen om de bovenste contourlijn zo lang mogelijke te maken, waarbij je ademhaling rustig doorgaat. Het is verrassend hoe vervormbaar ons lijf is. En bovendien hoe na wat experimenteren je lijf zich anders aan je aanbiedt…