Rust en vrede
Er hangt een plakkaat met een fiets voor een supermarkt. Wat opvalt aan die fiets is dat het een langgerekte fiets is. Wij tekenen de fiets van een fietsenstalling anders. Dit is een Japanse fiets!
De mensen zijn korter van stuk dan bij ons en ze fietsen anders. Het lijkt alsof ze allemaal het zadel te laag hebben. Ze zitten verder naar achter en toch komen hun knieën niet boven het stuur uit. Japanners trappen naar voren. De trapbeweging gaat van achter/onderlangs, terwijl wij naar beneden trappen en zetten onze bovenbenen meer in. Fietsen met een strakke rok aan, dat gevoel komt bij me op. De beweging is erg perifeer.
Niettemin ontbreekt er altijd iets essentieels aan het symbool van de fiets. Misschien aardig om eens op te letten…vaak is het de kettingkast en de trappers. Dat schiet niet op. Nu hoeft dat ook even niet, de dagen zijn kort, het loopt tegen Kerst. Tijd voor rust en vrede…
