Gedreven

Waar komt die vlaag van opruimen en schoonmaken ineens vandaan? Er zijn momenten, dat ik met tegenzin signaleer, dat er een reinigingswerkje roept en dat ik de neiging tot uitstellen voel. Bepaalde dingen moeten gewoon, daar denk ik niet eens over, dat zit in mijn systeem.

Die grote vazen van Oma bovenop de kast willen ook wel eens een afwasbeurtje om daarna te glanzen door het licht, wat er doorheen komt. Het duurt altijd een behoorlijke tijd voor ik het in de gaten heb en constateer op dat moment ook de laag stof boven op die kast. Ik troost me dan met de gedachte dat het reinigen daar niet het allerbelangrijkste is, wat er gedaan moet worden.

Kast met vazen

Mensen, die schoonmaakwerk doen bij oude mensen, vertellen altijd dat ramenlappen een hoge prioriteit heeft, liefst wekelijks. Begrijpelijk, wanneer je je dag grotendeels achter glas doorbrengt, dan wil je er ook perfect doorheen kunnen kijken. In de trein wil ik óók zien, waar ik ben of waar ik langs raas!

Niettemin is het curieus, wanneer die opruim- en schoonmaakwoede me te pakken heeft dat ik amper kan stoppen. Gelukkig gaat zo’n bui vanzelf weer liggen…